Κυριακή μεσημεράκι, μπανάκι κι αραλίκι κλασικά στην παραλία, αναζητώντας λίγες στιγμές δροσιάς, ξενοιασιάς και ηρεμίας...
Πόσο βαθιά νυχτωμένη ήμουν, η ουτοπική λουόμενη που πίστεψα ότι μπορεί να μου συμβεί κάτι τέτοιο...
Φυσικά αυτό δεν έγινε ποτέ, κάθε άλλο μάλιστα μπορώ να πω πώς αυτή την Κυριακή το μπάνιο μου είχε και επιμορφωτικό χαρακτήρα!
Επιμορφώθηκα που λέτε σήμερα, για πολλά και ποικίλα...με κεντρική ιδέα πώς ο καλύτερος άντρας-κελεπούρι είναι ο...ορφανός, καθώς για όλα τα στραβά, κακά κι ανάποδα της μοίρας του φταίει η μάνα του!
Δεν έμεινα αδιάφορη, κάθε άλλο, έστησα κι αυτί, καθότι όπως καταλαβαίνετε ως μάνα 3 σερνικών και υποψήφια πεθερούλα, με αφορούσε το ζήτημα σφόδρα...(όχι τίποτα άλλο, να ξέρω τι με περιμένει δηλαδή!!)
Για να σας βάλω στο mood. Άντρας με τα ούλα του, όμορφος, λεβέντης, καλοφτιαγμένος, 2 μέτρα παλικάρι, συνόδευε τη γυναίκα του και μια φίλη της στην παραλία! Ευγενέστατος -φαινόταν- είχε τις κυρίες τσιριμπιμ τσιριμπομ να προπορεύονται κουνάμενες σινάμενες κι αυτός ακολουθούσε κουβαλώντας την πραμάτεια τους!
Φυσικά κάθισαν στη διπλανή ξαπλώστρα, ας μην περιαυτολογούμε...
Όλα έμοιαζαν να κυλούν φυσιολογικά με το γυναικάκι να ζουζουνίζει στον αντρούλη της παλιμπαιδίζοντας σχεδόν, τολμώ να πω, μέχρι τη στιγμή που χτύπησε το τηλέφωνό του κι ήταν η μαμά του! Τότε ακριβώς σαν να χτύπησε ρεύμα τη ζουζούνα και την μετέτρεψε σε φαρμακερή οχιά...
Οιμέ! τι τον περίμενε τον καημενούλη απ' την ώρα που ξεστόμισε τη φράση: εντάξει μάνα, θα περάσω το απόγευμα να το δω...
Πήρε φωτιά η ζουζούνα στο πιτς φυτίλι κι έβγαζε καπνούς από κάθε πιθανό κι απίθανο σημείο του σώματός της, ενώ μέσα σε λιγότερο από 2 λεπτά, μάθαμε όλοι οι λουόμενοι ότι η μάνα του φταίει για τα πάντα:
Από το σύννεφο που κατσικώθηκε από πάνω της και της έκρυβε τον ήλιο, στερώντας της το δικαίωμα της ηλιοθεραπείας -και πώς θα επιστρέψει κάτασπρη στο γραφείο, τι θα πουν οι συνάδελφοι;- μέχρι τον καφέ που της χύθηκε το πρωί και τα κανε όλα πουτ@ν@ στην κουζίνα και βρωμοκόπησε όλο το σπίτι!
Ω! ναι για αυτά και άλλα τόσα έφταιγε η μάνα του κι αυτός που δεν την έβαζε στη θέση της!
Η μάνα του έφταιγε που της έκοβε το αυγολέμονο, η μάνα του επίσης, που στέλνει πίτες για πεσκέσι και πήρε 2 κιλά στην περιφέρεια και δεν της κάθεται ωραία το κολάν στον πισινό, η μάνα του που τον έκανε λεβέντη και την έχει δει "ωραίος", η μάνα του που έχει την απαίτηση να περνάει να τη βλέπει μια φορά στις 15, η μάνα του που του κάνει κεφτεδάκια καλύτερα απ' τα δικά της, η μάνα του που τον ξεματιάζει όταν της παραπονεθεί ότι βουίζει το κεφάλι του...η μάνα του...η μάνα του...η μάνα του!! Για ΟΛΑ φταίει η μάνα του!
Ως κι ότι αναγκάστηκε αυτή να ξενοκοιτάει δεξιά και αριστερά...η μάνα του φταίει που τη συγχύζει!
Έλεγε αυτή, απορούσε η φιλενάδα, αλλά συμπλήρωνε κι αυτή κι έριχνε λάδι στη φωτιά, φρικάραμε οι λουόμενοι, ενώ ο λεβεντονιός κολυμπούσε αμέριμνος σαν να μην υπάρχει αύριο!
Κάποια στιγμή ο δόλιος βγήκε από τη θάλασσα, πήρε μια ρακέτα κι έβγαλε μια τσούχτρα στην αμμουδιά. Τα παιδάκια έτρεξαν να τη δουν και να την περιεργαστούν, ενώ αυτός τους εξηγούσε υπομονετικά πώς δεν έπρεπε να την αγγίξουν...
Τότε ήταν που άκουσα έναν ηλικιωμένο λουόμενο από την παραδιπλανή ξαπλώστρα να του λέει με νόημα: τις τσούχτρες της θάλασσας τις βγάζεις παλικαρά μου, μα οι στεριανές κάθεσαι σαν χάνος σε τυλίγουν στα πλοκάμια τους και σου ρουφάν το αίμα ...
Η ζουζούνα ξίνισε τα μούτρα, ενώ αυτός χαμογέλασε αμήχανα σχεδόν, χωρίς να απαντήσει...
Σίγουρα, η μάνα του φταίει και γι' αυτό...και η αγωγή που του 'δωσε!
Ε! ρε έρμη μάνα του λεβεντονιού, δεν βουίξαν τ' αυτιά σου με τόση γλωσσοφαγιά;;
Άλλη μια ιστορία καθημερινή! Άλλη μια ιστορία για γέλια και για...κλάματα! Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι τυχαία!
Γι' αυτό αν θέλετε ακούστε μια συμβουλή: Όταν βρίσκεστε σε πολυσύχναστα σημεία, να είστε πιο προσεκτικοί σε όσα λέτε και κάνετε, αν δεν επιθυμείτε να γράψετε ιστορία! Μπορεί χωρίς να το θέλετε, να προκαλέσετε σούσουρα (ως) και εγκεφαλικά!
Το καλοκαίρι καλά κρατεί…
Έχουμε να δούμε και ν’ ακούσουμε ακόμη πολλά ευτράπελα! Εδώ στο ewoman θα είμαστε, να τα λέμε και να διασκεδάζουμε με ιστορίες για γέλια και για κλάματα!
Συνεχίζεται…
