Είμαστε αυτά τα υπέροχα, παρορμητικά «ναι» της νιότης.
Τα «ναι» που έγιναν επιλογές, που έγιναν στιγμές αγάπης και συντροφικότητας.
Εκείνα που ειπώθηκαν περήφανα και με αξιοπρέπεια, με το κεφάλι ψηλά, χωρίς ζυγίσματα και υπολογισμούς.
Αυτά που εκφράστηκαν, γεμάτα ενθουσιασμό πασπαλισμένο με θρύμματα ευτυχίας.
Τα πιο όμορφα «ναι» είναι εκείνα που σφραγίστηκαν με ένα βλέμμα, τα ανείπωτα.
Μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας, είναι αυτά τα «ναι» που δικαιώθηκαν στον χρόνο. Αυτά που δε μας πρόδωσαν, δε μας ταλαιπώρησαν.
Γιατί υπάρχουν και κάποια άλλα που έγιναν συμβιβασμός και σφραγίστηκαν με μια συνειδητή παραδοχή του. Ή ονομάστηκαν λάθη και έγιναν μάθημα ζωής.
Έρωτες που αποδείχτηκαν άνθρακες αντί για χρυσάφι, φιλίες που κατέληξαν στον κάδο των αχρήστων, συνεργασίες που μέσα τους συγκρούστηκαν συμφέροντα και υστεροβουλίες.
Από τα πιο απαιτητικά «ναι» της ζωής μας είναι εκείνα που μας επιβάλλουν συνειδητά ή ασυνείδητα, οι αξίες του καθενός και προκαλούν μια ισχυρή εσωτερική σύγκρουση ηθικού χαρακτήρα. Υπάρχουν κάποια «ναι» που μας αποστραγγίζουν από αντοχές, όταν πρόκειται για τα παιδιά μας, τους γονείς και τα αδέλφια μας. Είναι αυτά που μας πονάνε, που ματώνουν και που οδηγούν σε ένα φαινομενικό, έστω, συναισθηματικό αδιέξοδο.
Μας διαμορφώνουν όλα αυτά τα «ναι» της ζωής μας και είναι πάρα πολλά. Πολύ περισσότερα από τα «όχι» μας.
Κι όμως… Αυτά τα «όχι είναι που κάνουν τη διαφορά, γιατί ειπώνονται απόλυτα και έχουν αμυντικό και προστατευτικό χαρακτήρα. Γίνονται η ασπίδα μας σε ό,τι προσπαθεί να ισοπεδώσει την αξιοπρέπειά μας. Σε όλα όσα απειλούν την ψυχική μας ηρεμία. Θέτουν όρια και ξεκαθαρίζουν το τοπίο των αισθημάτων και των ανθρώπων γύρω μας.
Τα «όχι» δεν έχουν αυτόν τον αυθορμητισμό των «ναι». Στον κανόνα, είναι το αποτέλεσμα λογικής επεξεργασίας, η οποία συνυπολόγισε τα θετικά και τα αρνητικά, τις συνέπειες και το τίμημα σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως όταν αφορούν στους ανθρώπους της ζωής μας. Γι’ αυτό και πατάνε πιο σταθερά και πιο αποφασιστικά στα πόδια τους.
Αυτά τα «όχι» είναι που έχουν τη μεγαλύτερη επίδραση πάνω μας. Γιατί καθορίζουν το ποιοι είμαστε, το πόσο αντέχουμε, τις υπερβάσεις που κάνουμε και το τι δε θέλουμε στη ζωή μας.
Μετανιώνουμε και για τα δυο. Για «ναι» που τα ακύρωσε ο χρόνος και για «όχι» που δεν ειπώθηκαν στην ώρα τους. Είναι, όμως, και τα δυο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της μοίρας του ανθρώπου… Πάντα μ’ αυτά τα δύο θα πορευόμαστε…
