Ανυπεράσπιστα τετράποδα βορά σε βίαιες προθέσεις: Έρευνες αποδεικνύουν πως οι δράστες δε σταματούν μόνο στα ζώα και ενδέχεται να βλάψουν και ανθρώπους.
Καθημερινά βγαίνουν στη δημοσιότητα περιστατικά αποτρόπαιης κακοποίησης ζώων τα οποία ζουν κοντά στους ανθρώπους και δεν υπάγονται στη γενική και εκτεταμένη αλλά νόμιμη κακομεταχείριση ζώων σε εκτροφεία, σφαγεία, εργαστήρια και λοιπά για τα οποία σπάνια γίνεται κάποια διαμαρτυρία και περνούν στα «ψιλά» γράμματα της γενικότερης συνείδησης.
Το «πρόγραμμα» βίας μπορεί να περιέχει βασανισμό, κακομεταχείριση, δηλητηρίαση, αιχμαλωσία, ακρωτηριασμό και άλλους κακουργηματικούς συνδυασμούς με θανατηφόρα κατάληξη του άτυχου ζώου στη χειρότερη περίπτωση. Εγκληματολογικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι μολονότι δεν είναι κανόνας τα παραπάνω συνδέονται άμεσα και με βλαπτικές ενέργειες κατά ανθρώπων.
Αναλυτικότερα, έρευνα του 1997 αποκάλυψε ότι οι βασανιστές ζώων έχουν 5 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να επαναλάβουν τα ίδια και σε ανθρώπους. Σε παρόμοια έρευνα του 2013 αποδείχθηκε ότι το 43% των παιδιών που πρωταγωνιστούσαν σε μαζικές ένοπλες δολοφονίες πρώτα διοχέτευσαν το μένος τους σε γάτες και σκύλους για «προθέρμανση» και μετά πήραν τα όπλα στα χέρια για να φέρουν εις πέρας το δολοφονικό σχέδιο τους.
Αυτή η σύνδεση καθιστά σαφές ότι το ολοένα αυξανόμενο φαινόμενο κακοποίησης ζώων πρέπει να έχει σοβαρές νομικές κυρώσεις, όχι μόνο για τα ζώα και τα δικαιώματά τους καθεαυτά αλλά και για αποτροπή ενδεχόμενων αποπειρών κατά ζωής και σωματικής ακεραιότητας ανθρώπων. Υπάρχουν αρκετοί νόμοι που προστατεύουν τα ζώα περισσότερο στα χαρτιά παρά στη πράξη.
Είναι απαραίτητη η άμεση εφαρμογή της νομοθεσίας ώστε να σκεφτεί κάποιος διπλά και τριπλά πριν προχωρήσει σε μια τέτοια πράξη τουλάχιστον αν όχι από ευαισθησία από φόβο για τις συνέπειες.
Υπάρχει μια κοινή γραμμή μεταξύ δολοφόνων, βιαστών και εν γένει εγκληματιών που παρατηρείται και στους βασανιστές ζώων: Υψηλός παρορμητισμός, άκρατος εγωισμός, έλλειψη τύψεων, καμία συνείδηση, ενσυναίσθηση και αίσθηση ηθικής για τις πράξεις αυτές. Όλο αυτό αποκαλύπτει σαφώς μια νοσηρή αίσθηση κυριαρχίας κατά του αδυνάμου, διεστραμμένη ανάγκη για επιβολή και διαστρεβλωμένη αντίληψη για την έννοια της εξουσίας. Εύκολα τα ζώα γίνονται ο στόχος με το δράστη να μην αναγνωρίζει ή να μην ενδιαφέρεται για το σωματικό και τον ψυχικό πόνο που θα προκαλέσει.
Είναι γνωστό ότι τα ζώα υποφέρουν όπως και οι άνθρωποι και δεν είναι πάντα σε θέση να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Κάποιοι serial killers αλλά και δολοφόνοι ζώων έχουν δηλώσει ότι κατά τη διάρκεια των φόνων που διέπρατταν ένιωθαν έντονα αισθήματα ευφορίας, αυξημένης αδρεναλίνης και ευχαρίστως θα επαναλάμβαναν ώστε να νιώσουν έτσι ξανά και ξανά.
Όλα τα προαναφερόμενα γίνονται ακόμα πιο στενόχωρα και θλιβερά αν γίνει και η ακόλουθη διαπίστωση: Οι άνθρωποι και τα ζώα συνυπήρχαν στη φύση και ανάμεσα τους πάντα υπήρχε έντονη αλληλεπίδραση και θετικά συναισθήματα. Τα κατοικίδια δε πρόκειται να προδώσουν κανένα ενώ το μόνο που ζητούν είναι φροντίδα και αγάπη. Όσο προχωρούν οι κοινωνίες και ο άνθρωπος απομακρύνεται από τη φύση είναι αναγκαίος ένας συνδετικός κρίκος μαζί της ώστε να αποκαθίσταται η ισορροπία, η αρμονία και η ενότητα.
Ο κρίκος είναι τα ζώα, τα πλάσματά της και αξίζουν σεβασμό. Ο τρόπος που τους φέρεται κανείς είναι αντανάκλαση του πολιτισμού του επιπέδου και της παιδείας που έχει κανείς και ατομικά και συλλογικά.
