Κι αφού έβγαλα γούστα στις Κυκλάδες με το ταίρι κι αλώνισα όλη την Καλντέρα απ' άκρη σ' άκρη για να δω ρομαντικά ηλιοβασιλέματα από κάθε μεριά της και δεν άφησα γωνιά και σπηλιά της Σαντορίνης απάτητη -ψάχνοντας για τη χαμένη Ατλαντίδα- ανέβηκα το αεροπλανάκι γεμάτη εμπειρίες κι ανυπομονησία να γυρίσω στο σπιτάκι μου και να δω τα καμάρια μου!
Και τα είδα! Το ένα να κοιμάται χυμένο στον καναπέ, το άλλο -2 μέτρα παλικάρι- πεταμένο στο πάτωμα σαν σκουπίδι στην ανακύκλωση και το τρίτο το καλύτερο, -της μάνας του καμάρι- μισό στο σκαμπό και μισό μέσα στο τζάκι, να ροχαλίζει σαν βαπόρι που πιάνει λιμάνι...
Ουφ! Ανακούφιση! Τουλάχιστον ήταν όλα στη βάση τους και δεν χρειάστηκε να κινήσω amber και silver alert!
Η αλήθεια -βέβαια- είναι ότι γυρνούσα η έρμη μάνα, γεμάτη προσδοκίες πώς θα βρω σπίτι σε ένα επίπεδο, αφού ακόμη δεν προσγειώθηκα, τηλεφώνησαν για να μου προλάβουν τα χαμπέρια ότι σφουγγάρισαν όλο το σπίτι...Χάρηκα κι εγώ, η φουκαριάρα η μάνα (!) και κρυφοκαμάρωσα... Πού να 'ξερα τι με περιμένει στο τσαρδί;
Αυτό που αντίκρισα με το που έφτασα, -απ' το μπαλκόνι ακόμη- ξεπερνούσε κάθε προσδοκία κι άγγιζε τα όρια της παράνοιας!
Πρώτα απ' όλα προς μεγάλη μου έκπληξη ανακάλυψα πως όσο έλειπα, τα καμάρια έβγαλαν γούστα μαχαραγιάδων-πασάδων αφού το μαρτυρούσε ο στημένος ναργιλές, που κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μαζέψει...(για τις στάχτες, ούτε λόγος...)
Δυο μέτρα τραπέζι ήταν γεμάτο από μισοφαγωμένα φρούτα σε πλήρη αποσύνθεση, και ένα σωρό ποτήρια, άλλα όρθια, άλλα ξαπλωτά, άλλα του σπιτιού κι άλλα κι εγώ δεν ξέρω ποιανού, όλα άπλυτα εννοείται. Ανάμεσά τους φιγουράριζαν δυο...ρωσίδες! Μια Σέρκοβα και μια Σμιρνόφ (μα πού πήγε το πονηρό μυαλουδάκι σας;;) χωρίς περιεχόμενο φυσικά, που μ' έβαλαν σε υποψίες μήπως με όσα εκτυλίχτηκαν στο μπαλκόνι, μου 'χει κόψει την Καλημέρα η γειτονιά...
Κι αφού βρήκα το κουράγιο και παράβλεψα το υπόλοιπο χάος που επικρατούσε στο μπαλκόνι και πήδηξα πάνω από καμιά δεκαριά αζευγάρωτα παπούτσια, που βρωμοκοπούσαν ποδαρίλα άνυφτη, μπήκα στο σπίτι με φόβο μη ξεπηδήσει κανένα χαρέμι από κανά δωμάτιο! (τελικά αυτό το γλίτωσα...ή τουλάχιστον έτσι νομίζω! )
Κι αφού χαρέμι δεν πετάχτηκε, αναθάρρησα και μπούκαρα χαμογελώντας να σφίξω στην αγκαλιά τα καμάρια που τα 'χα πεθυμήσει!
Και τότε ήταν που μου 'φυγε η μαγκιά και μ' έπιασαν τάσεις (οριστικής και αμετάκλητης) φυγής!! Το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη και τα εγκεφαλικά επεισόδια ήταν διαδοχικά και με ανοδική πορεία στην έντασή τους!
Ν΄αλλάξεις τον αέρα σου στα καλντερίμια ήθελες κοριτσάρα μου και ρομαντζάδες και ηλιοβασιλέματα με το αμόρε στις Καλντέρες και στις σπηλιές;
Πάρε τώρα μια ξεγυρισμένη επιστροφή-ανώμαλη προσγείωση στην ωμή πραγματικότητα και σε όσα επικρατούν στο δικό σου "βασίλειο", για να γουστάρεις Χριστινάκι!!!
Αμ! τα γούστα πλερώνονται ακριβά γλυκιά μου! Τι νόμισες; Θα τη γλίτωνες;
Εδώ να δείτε Καλντέρα, παιδιά!!
Οι λέξεις "πανικός", "ορυμαγδός" και "μπάχαλο" έχουν βρει την πλήρη εφαρμογή και μετάφρασή τους στο σπιτικό που άφησα στην πένα και βρήκα βομβαρδισμένο και δεν είναι ικανές να περιγράψουν ούτε στο ελάχιστο το χάος που επικρατούσε!
Τα άπλυτα πιάτα, ποτήρια και κατσαρολικά, ξεχείλιζαν στους νεροχύτες, τόσα που αναρωτιέμαι πώς τα χωράω στα ντουλάπια -ΑΝ όλα είναι δικά μας δηλαδή και δεν έχουν φέρει και δανεικά...Για το ρημαδοπλυντήριο ούτε λόγος! Προφανώς δεν το 'χει πάρει χαμπάρι κανείς κι ας είναι εκεί απ' τον καιρό του Νώε!!
Κι οι πετσέτες μπάνιου... Μα πόσες έχω τελικά; Όλες εκτός ντουλαπιού, λερωμένες, πεταμένες, παραταγμένες στο πάτωμα αλλά και σε στοίβα!
Για τα δωμάτιά τους, ας μην κάνω αναφορά καλύτερα...Απλά, μη αναγνωρίσιμα!
Μπράβο Χριστινάκι! Βαρύ και βαρβάτο νοικοκυριό έχεις βρε! Να λες καλά που ' χεις και τ' αγόρια και στο υπενθυμίζουν!!
Άντε να σε δω τώρα, πού θα βρεις άκρη και πόσες μέρες θες για να βάλεις σε μια τάξη τα ασυμμάζευτα!
Όχι, δεν είμαι στο λάθος μέρος!
Είναι ο δικός μου παράδεισος!! Απλώς, σε κάθε γωνιά του είναι ένα μπά-χα-λο,!!!
Τουλάχιστον, έχω ρητές αποδείξεις ότι όσο έλειπα, τρωγόπιναν και μπανιαρίζονταν τα καμάρια!!!
Κι ας αναρωτιέμαι τι δουλειά είχε το ζευγαράκι οι κάλτσες μέσα στο ψυγείο και τι ακριβώς έκαναν η εξάτμιση, ο προφυλακτήρας και τα φανάρια στη μπανιέρα!
Κι ας μην κατάλαβα ποτέ τι εννοούσαν οι ποιητές, όταν την επομένη το πρωί μου είπαν να μην έχω παράπονο κι ότι πάλι σε καλή κατάσταση τους βρήκα...
Να νιώθω τυχερή δηλαδή, που δεν βρήκα τίποτα στριπτιτζούδες να κοιμούνται σε κανά ντουλάπι μέσα; (Who knows?)
Πάντως τοίχους, κουφώματα, πλακάκια, σκαλοπάτια και δέντρα, τα βρήκα στη θέση τους, τ' ομολογώ, καθώς και τα πειστήρια του σφουγγαρίσματος φαρδιά πλατιά, καταμεσής στην κουζίνα, για ντεκόρ!
Τζάμπα τα σημειώματα με οδηγίες ρεεε...
Ένα έχω να πω: Ζητούνται νύφες να αντέχουν και να κατέχουν τις βασικές αρχές της οικοκυρικής!!
Back to reaiity! Welcome to your paradise φουκαριάρα (αγορο)μάνα!!
