Άνοιξα την ντουλάπα μου και διάλεξα προσεκτικά τα ρούχα που θα φορούσα.
Έφτιαξα τα μαλλιά μου και έπειτα κοιτάχτηκα στον μεγάλο καθρέφτη για να βαφτώ.
Γύρω από τα μάτια μου είδα αρκετές ρυτίδες.
Ένα καλυπτικό που το βασανίζω πολύ καιρό, θα έκανε δουλειά, σκέφτηκα.
Το άπλωσα στο πρόσωπό μου και ξεκίνησα να βάφομαι.
Με κοίταξα με ικανοποίηση για την εικόνα που έβλεπα, μα κάτι, κάτι, δε μου άρεσε.
Με παρατηρούσα αρκετά λεπτά, ψάχνοντας να βρω τι ήταν εκείνο που είχα κάνει λάθος και δε μου άρεσε τόσο, η εικόνα αυτής της γυναίκας που έβλεπα στον καθρέφτη.
Οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια είχαν καλυφθεί αρκετά. Οι γραμμές γύρω από τα χείλη φαινόντουσαν πολύ λιγότερο και ανεξάρτητα από το όμορφο βάψιμο στα μάτια, το βλέμμα από μόνο του έκλεβε την παράσταση.
Εκεί λοιπόν σε αυτό το όμορφα βαμμένο πρόσωπο, βρήκα το λάθος, βρήκα τι δεν μου άρεσε.
Αυτή ήταν η ατέλεια!
Η κάλυψη όλων των ρυτίδων, απέναντι στο γνήσιο και καθαρό βλέμμα.
Τράβηξα όλο το καλυπτικό από το πρόσωπό μου και παρατήρησα καλύτερα τις μικρές ρυτίδες γύρω από τα μάτια μου.
Χαμογέλασα στον καθρέφτη και αυτές φάνηκαν περισσότερες.
Χαμογέλασα ξανά!
Αυτές είναι η επιβίωσή μου!
Αυτές είναι η επιβράβευση για τον αγώνα μου. Μέσα τους κρύβουν το πάθος για τη ζωή, μέσα τους κρατούν τα στοιχεία της φύσης, κρύβουν τη γάτα, κρύβουν τη λύκαινα.
Είναι δημιουργημένες από πολλά στερεότυπα που έσπασα, άλλοτε εκρηκτικά και άλλοτε ήρεμα.
Και πόσο όμορφα έχουν δημιουργηθεί, άλλες επιφανειακές και άλλες πιο βαθιές, ίδιες με τις εμπειρίες μου.
Αυτές γύρω από τα χείλη, έγιναν από το πολύ γέλιο, αυτό το τρανταχτό γέλιο που διπλώνεσαι στα δύο και πονάει το στομάχι σου!
Και οι άλλες, αυτές στα μάτια… αχ αυτές! Αυτές είναι από πολλά, πολλά δάκρυα, από αντιδράσεις και συσπάσεις των ματιών στα τόσα που είδαν, που έζησαν…
Και εγώ τώρα τι πάω να κάνω!
Πάω να καλύψω με μια άχρωμη κρέμα, τι;
Εμένα!
Τη ζωή μου!
Τις εμπειρίες μου!
Γιατί; Για να δείχνω πιο νέα, πιο όμορφη;
Έβγαλα κάθε ίχνος από το καλυπτικό προσώπου από το πρόσωπό μου.
Και ξανακοιτάχτηκα στον καθρέφτη
Τι πάω να ρετουσάρω; Πάω να κάνω ρετούς στις ρυτίδες μου;
Στη ζωή μου, δηλαδή!
Χρειάστηκα τόσα χρόνια για να τις αποκτήσω.
Κοίταξα πάλι το βλέμμα μου.
Eυτυχώς είναι ακόμη το ίδιο. Βλέπω τη γυαλάδα στα μάτια, αυτήν τη γυαλάδα του πάθους, της λάμψης της έκρηξης!
Ωραία, σκέφτομαι.
Αυτή είμαι εγώ! Και είμαι ακόμα εδώ!
Λίγο πριν βγω, έριξα λίγες σταγόνες από το αγαπημένο μου άρωμα. Είμαι έτοιμη!
*Ποτέ μην εμπιστεύεσαι τις γυναίκες που λένε την πραγματική τους ηλικία.
Αφού μπορούν να πουν αυτό, μπορούν να πουν τα πάντα!
Oscar Wilde
*Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες που ο χρόνος, ή μια αρρώστια, έχει αλλοιώσει τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά. Αν το μυαλό σας δουλεύει σωστά, αν τα μάτια σας λάμπουν ακόμη, αν διψάτε για να ζήσετε και η καρδιά χτυπάει δυνατά, σταθείτε μπροστά στον καθρέφτη σας και αγκαλιάστε την εικόνα που αντικρίζετε. Είναι αληθινή, είναι δυνατή, είναι Εσύ!
