Αν ρωτήσει κάποιος τη σχέση έχουν η τέχνη,ο πόλεμος,η ελευθερία και ο έρωτας πιθανότατα θα πεις...Δεν ξέρω!
Και όμως έχουν. Και αυτό μόνο μια γυναικεία ψυχή θα μπορούσε να το κάνει. Το όνομα της; Σοφία Βέμπο.
Μια γυναίκα της τέχνης,της μουσικής της σκηνής,έκανε το τραγούδι της τραγούδι για την λευτεριά. Η Σοφία Βέμπο ζήτησε από τον Μίμη Τραϊφόρο να γράψει πάνω στη μουσική του τραγουδιού “Ζεχρά” ένα τραγούδι για τα παιδιά που πολεμούσαν στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.
Το τραγούδι αυτό ήταν το “Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά”.
Αυτή τους η συνεργασία σήμανε και την αρχή του μεγάλου τους έρωτα.
Η “Τραγουδίστρια της Νίκης”,όπως δίκαια την έλεγαν,ήταν μια γυναίκα με ήθος. Αξιοπρέπεια. Μα πάνω απ’ όλα γενναιότητα.
Ναι! Μόνο μια γυναίκα με αυτά τα χαρακτηριστικά θα μπορούσε με την τέχνη της να μιλήσει στην ψυχή των παλικαριών που πολεμούσαν στα βουνά για την ελευθερία της πατρίδας τους. Μια γυναίκα που όταν το σώμα εκείνων των παιδιών δεν άντεχε άλλο η φωνή της γινόταν τα χέρια τους που κρατούσανε τα όπλα και τα πόδια τους που περπατούσαν μέσα στο χιόνι για να νικήσουν τον εχθρό.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του παππού μου που πολέμησε στο μέτωπο. "Είχαμε να φάμε και να κοιμηθούμε μέρες. Οι δυνάμεις μας μας είχαν εγκαταλείψει μέσα στο κρύο και το χιόνι. Η φωνή της Σοφίας Βέμπο,που τραγουδούσε στην πρώτη γραμμή και αντιλαλούσε στα βουνά μας εμψύχωνε και μας έδινε δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα. Πάνω τους παιδιά. Μην σταματάτε" και τραγουδούσε πάλι το “Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά”.
Όταν εισήλθαν στην Αθήνα να ναζιστικά στρατεύματα φυγαδεύτηκε στη Μέση Ανατολή,όπου συνέχισε να τραγουδά για τα ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα. Λέξεις που δημιουργούν εικόνες ζωντανές. Αληθινές. Σαν να τις ζεις εκείνη τη στιγμή. Μόνο η ψυχή μιας γυναίκας μαχήτριας θα μπορούσε να προσφέρει την αγάπη της και τη στοργή της μέσα από την τέχνη της σε έναν ολόκληρο λαό.
Το τραγούδι “Ζεχρά” που είχε γραφτεί πριν το πόλεμο του ΄40 και η Βέμπο είχε ξεσηκώσει όλη την Ελλάδα με την επιτυχία της έγινε μετά από δύο χρόνια κατά πολλούς ο δεύτερος Εθνικός μας Ύμνος. Οι στίχοι που μιλούσαν για την κορμοστασιά της Ζεχρά έγιναν στίχοι για το ορθό ανάστημα των παιδιών που πολεμούσαν στο χιόνι και το κρύο για να μην πέσει η πατρίδα στα χέρια του εχθρού.
Ο πόνος και το κλάμα του παλικαριού που έχασε την αγαπημένη του Ζεχρά,όταν εκείνη παραδόθηκε σε έναν σεϊχη,έγινε ο πόνος και το κλάμα της μάνας. Της γυναίκας. Της κόρης του Έλληνα στρατιώτη. Τα ωχρά χείλη του παλικαριού που πρόφεραν το όνομα Ζεχρά έγιναν χείλη των πολεμιστών και φώναζαν “Αέρα”.
Οι Έλληνες ορμούσαν σαν θηρία πάνω στο εχθρικό στράτευμα χωρίς να τους νοιάζει αν θα ζήσουν ή αν θα πεθάνουν. "Γύρω μου είναι όλα νεκρά" λέει το παλικάρι στη Ζεχρά που δεν λησμόνησε ποτέ. Τα λόγια του παππού μου που πολέμησε στο μέτωπο έλεγαν.
"Γύρω μου όλοι νεκροί. Σήκωσα το κεφάλι μου και ήμουν ο μόνος ζωντανός". Έτσι και αυτούς κανένας δεν τους λησμονά. Και τα δύο τραγούδια μιλάνε για τον πόνο που νιώθει η ψυχή όταν κινδυνεύει κάτι που αγαπά. Στην μία περίπτωση από την πλευρά του έρωτα. Και στη άλλη από την πλευρά της πατρίδας. Είδες τελικά πόση στενή σχέση έχουν η τέχνη,ο πόλεμος,η ελευθερία και ο έρωτας;Το μυαλό και η ψυχή μιας γυναίκας της Σοφίας Βέμπο έκαναν το αδύνατο δυνατό.
Ο θαυμασμός ενός άντρα,του Μίμη Τραϊφόρου προς τη Βέμπο και το ταλέντο του μετέτρεψαν ένα oriental τραγούδι στο δεύτερο Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας. Έτσι γεννήθηκε και ο έρωτας ανάμεσα σε αυτούς τους δύο ανθρώπους. Έρωτας ψυχής. Γιατί από εκεί πήγαζε το πάθος τους για όλα όσα έκαναν. Από την δόνηση της ψυχής. Η γυναικεία ψυχή ένιωσε και το αντρικό χέρι έγραψε. Έτσι η “Ζεχρά” έγινε το “Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά”.
Για μια γυναίκα όλα είναι δυνατά.
Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με την δύναμη της γυναικείας ψυχής. Η Σοφία Βέμπο αποτελεί πρότυπο γυναίκας. Σαν τραγουδίστρια χρησιμοποίησε το ταλέντο της. Σαν γυναίκα την θηλυκότητά της. Και σαν Ελληνίδα τον πατριωτισμό της. Σε όλα ήταν αυθεντική. Είχε πείσμα και πάνω απ΄ όλα αγάπη. Για την τέχνη της. Για τον άντρα της. Για την πατρίδα της. Αυτό το πρότυπο να έχεις και συ γυναίκα του σήμερα.
Η σκέψη σου είναι φυλακισμένη στην εικόνα που θέλουν οι άλλοι για εσένα. Μην αυταπατάσαι. Δεν είσαι μόνο εικόνα. Είσαι και ψυχή. Αυτό είναι και το μυστικό σου. Απελευθερώσου από την μιζέρια της εποχής. Και τότε υπήρχε μιζέρια. Ο πόλεμος φέρνει δυστυχία. Εκείνη όμως επέλεξε να γίνει σύμβολο γυναίκας για την εποχή και πρότυπο μίμησης για τις μεταγενέστερες γενιές. Καλή λευτεριά!
