Βλέπω τώρα μπροστά μου ένα άρθρο και μιλάει για τον τέλειο σούπερ ντουπερ άντρα που κάνει πράξη ό,τι του λες στην ουσία.
Βλέπω και τα σχόλια και τις καρδούλες και τα likes...
Αρχίζω το διάβασμα γιατί το πήγα λίγο ανάποδα.
Μπλα μπλα... Είναι αυτός που ο ώμος του είναι εκεί πάντα να ξαποσταίνεις, είναι εκείνος που όλα τα καταλαβαίνει πριν μιλήσεις, είναι αυτός που εκεί σκυμμένος ταπεινά στα πόδια σου τρέχει να προλάβει ο κατακαημένος όλες τις επιθυμίες σου...
Ρε γυναίκα τώρα αλήθεια, τέτοιον άντρα θες;
Πόσο άβουλη μπορεί να νιώθεις για να έχεις δίπλα σου αυτό το κατασκεύασμα;
Πόσο άχρωμη είσαι για να δέχεσαι να γεμίσει με φως το όποιο αρσενικό που στην ουσία παίρνει παραγγελίες;
Πόσο κακομοιριά πια;
Προχώρησε η τεχνολογία καμάρι και φτιάχνει ρομποτικά όντα, παράγγειλε ένα να τελειώνουμε.
Ρε γυναίκα... κι εγώ σαν γυναίκα και σαν μάνα, τα διαβάζω και τα γράφω.
Ούτε οι γιοι μου να βρουν τέτοια βλαμμένα μυαλά θέλω, ούτε η κόρη μου να πιστεύει σε τέτοιες θεωρίες.
Δεν μπορώ να φανταστώ τι είδους γυναίκα το έγραψε... ή μάλλον μπορώ αλλά ας μην το εκφράσω.
Αχ, μας τελείωσαν οι πρίγκιπες κορίτσια... και τα άλογα!
Ξυπνάτε όσο είναι καιρός, γιατί με τέτοια μυαλά ο κόσμος δεν πρόκειται να πάει ούτε βήμα μπροστά.
Τον άντρα άντρα και τη γυναίκα γυναίκα.
Να νιώθει να νιώθω, να αγαπά να αγαπώ, να σέβεται να σέβομαι.
Αλλιώς πάνε στα jumbo αν δεν σου φτάνουν τα λεφτά για την τεχνητή νοημοσύνη και πάρε έναν Jonh Jonh, ξέρεις αυτόν της Bibibo να βολευτείς
