Η ζωή δεν τελειώνει με ή(τ)τα!

Η ζωή δεν τελειώνει με ή(τ)τα!

Κι έλα να σου πω ένα μυστικό…
Ναι σε σένα μιλάω.

Σε σένα, που στην πρώτη δυσκολία παροπλίστηκες και τα παράτησες.
Απελπίστηκες και  κλείστηκες στο καβούκι σου και υπομένεις τη μοίρα σου τη «μαύρη» σαν κακομοίρης,  κατηγορώντας συστήματα, συγκυρίες, συμπτώσεις, και τη ζωή που λες κι έχει προηγούμενα μαζί σου και δε σ΄αφήνει ήσυχο!
Έλα να σου συστήσω τη ζωή απ’ την αρχή!
Η ζωή το λοιπόν, είναι μια κυρία που δεν της αρέσει ν’ ασχολείται με το παρελθόν. Ούτε να μοιρολατρεί!

Κοίτα να μάθεις όσα έχει να σου διδάξει, πριν φύγει…

Ότι παρήλθε να πάει στο καλό! Κάτι πήρε…κάτι άφησε! Αυτό κράτα!
Η στιγμή που μόλις πέρασε ήδη ανήκει στο  παρελθόν.
Μην ασχολείσαι, δε μπορείς να την αλλάξεις, ούτε γίνεται να ξανα-υπάρξει ποτέ!
Ασχολήσου με το «Τώρα»! Ονειρέψου το «Αύριο»!

Πρόσεξε πως θα της φερθείς…

Στην κυρία αυτή, δεν αρέσουν καθόλου οι τυπικότητες και λατρεύει την ένταση!

Μη της κάνεις χειραψία και πεις «χαίρω πολύ!»

Να χαρείς Αληθινά!  Αυτό θέλει!

Να το δει στο βλέμμα σου και να το βλέπει κάθε στιγμή!

Είναι μια κυρία, Ζ-ωηρή! Ω-ραία! και καθόλου Η-ττοπαθής!

Μπαίνει στη κάθε μάχη μ’ έναν σκοπό μόνο! Να βγει νικήτρια!

Η ζωή, φιλαράκι μου  δε τελειώνει ποτέ με Ή-ττα!

Πορεύσου έτσι! Μ’ αυτό το σκεπτικό…

Όχι μόνο δεν έχει  «προηγούμενα», αλλά προσδοκεί για τα «επόμενα»  και καλύτερα  ΜΑΖΙ ΣΟΥ,  η κυρά ζωή!
Κάντους χώρο να έρθουν!

Σε φλερτάρει ανοιχτά!
Της αρέσει να σε προκαλεί!
Να δοκιμάζει τις αντοχές σου!
Σου βάζει όρια, για να τα σπας!
Τρέχει ελπίζοντας να  τη κυνηγήσεις!

Να την ερωτευτείς! Αυτό θέλει!

Να την πάρεις αγκαλιά και να χορεύεις στο ρυθμό της, παρασύροντάς τη στα δικά σου βήματα…Να την αποπλανήσεις με τη σιγουριά τους!

Να τη μεθύσεις με τ’ άρωμά σου!

Να τη διεκδικήσεις με πάθος!

Είναι Γυναίκα, και σαν κάθε γυναίκα θέλει να  γεύεσαι τη κάθε πτυχή της!
Να εκτιμάς την ομορφιά της!
Να σε εκπλήσσει η κάθε ανατολή της!
Να σε μαγεύει η κάθε δύση της!
Να σε γεμίζει προσδοκία το κάθε χάραμα!

Να σε συναρπάζουν τα σκαμπανεβάσματά της!

Ν’ απολαμβάνεις τη βόλτα  ακόμη και στα πιο δύσβατα μονοπατάκια της!

Ν’ αγαπάς τα ουράνια τόξα της μετά τη βροχή!

Ν΄αγαπάς ακόμη και τη βροχή.

Μαχητή σε θέλει και Κατακτητή! Όχι λιγόψυχο και λιποτάκτη…

Και τότε θα σου χαριστεί και θα σε χρήσει Νικητή!

Χριστίνα Ζαμπούνη