Ποιο συναίσθημα είναι αυτό που να περιγράφει αυτό που νιώθεις, σαν ξυπνάς ένα πρωινό και συνειδητοποιείς, πόσο αλλού βρίσκεσαι από αυτό που πραγματικά ζεις;
Ψευδαίσθηση, οφθαλμαπάτη.
Η γροθιά στο στομάχι, σου μοιάζει σαν βελούδινο άγγιγμα ε;. Χάδι απαλό στο δέρμα σου.
Και ναι ρε βλάκα, εκεί ήταν όλη η αλήθεια.
Εκεί, μπροστά σου.
Τώρα εσύ γιατί δεν την είδες, γιατί δεν θέλησες να την δεις…;;;
Απάντησέ το, αν έχεις τα κότσια να το κάνεις.
Γιατί δεν είδες;
Άγνοια;
Ελπίδα;
Παραμύθιασμα;
Τι…
Πώς τόλμησες;
Πώς τόλμησες να πιστέψεις πως τα όνειρα βγαίνουν αληθινά;
Πώς τόλμησες να πιστέψεις;
Πώς;
Απόψε πίνω.
Πίνω στην υγεία αυτών που μας παραπλανούν.
Στην υγεία των έξυπνων, των μάγων.
Πίνω στην υγεία των αναξιόπιστων.
Πίνω φίλε μου στην υγειά των ονείρων…
Το πρώτο ποτήρι που υψώνω, είναι στην υγειά μου!
Είναι για τα δικά μου όνειρα
Είναι για τη καρδιά μου.
Είναι για την αθωότητά μου.
Που πίστεψα…
Που γελάστηκα…
Που αφέθηκα, στην αύρα της μαγείας…
Πίνω στην υγειά αυτών που σε αφήνω.
Είναι ανήθικο να ζητάς κάτι από κάποιον, που δεν έχει να σου δώσει.
Ουκ αν λάβοις, παρά του μη έχοντος.
Ιδιαιτέρως προσεκτικοί, σε ποιον δανείζουμε εμάς, ίσως την επόμενη φορά…
Φερεγγυότητα δε διαθέτουν όλοι. Άρα, προχωράμε, κρατώντας όσα μοιραστήκαμε, όσα ζήσαμε.
Εγώ, παραμένω αθεράπευτα αφελής, αθεράπευτα αισιόδοξη.
Ανθρώπους που σου άνοιξαν την πόρτα της καρδιάς τους και σε άφησαν να σεργιανίσεις, να τους εκτιμάς, μάτια που έκλαψαν για χάρη σου, να τα σέβεσαι.
...ένα σήκωμα του ποτηριού στον αέρα, τόσο όμοιο με τα λόγια σου
Στην υγειά σου γνωστέ μου άγνωστε.
