Μπες πρώτα στη θέση μου και μετά μίλα!

Μπες πρώτα στη θέση μου και μετά μίλα!

Βαρέθηκα να με «συμβουλεύεις» για κάτι που ούτε έχεις ζήσει, ούτε ξέρεις, ούτε πρόκειται να μάθεις και ποτέ. Βαρέθηκα να σε ακούω να μου λες τι θα έκανες εσύ στη θέση μου. Μα δεν είσαι στη θέση μου!

Ο κάθε άνθρωπος κάνει και λέει αυτό που πιστεύει. Άλλος το κάνει σκεπτόμενος μόνο τον εαυτό του και άλλος σκεπτόμενος και τον απέναντι άλλον. Πόσο καλύτερος θα ήταν αυτός ο κόσμος, αν όλοι προσπαθούσαμε, πριν μιλήσουμε ή πράξουμε, να βάζουμε τους εαυτούς μας στη θέση του άλλου; Να σκεφτούμε τον άλλον βρε αδερφέ.

Δε σκέφτεσαι εμένα όταν μου λες να μην έχω άγχος, όταν βιώνω μια άκρως αγχώδη κατάσταση. Μα πώς γίνεται αυτό; Έχει διακόπτη; Αν έχει, που τον έχει να τον πατήσω να τελειώνω με αυτό; Δεν έχει όμως. Κι έτσι έρχεσαι εσύ να πεις κάτι ίσα για να το πεις. Ξέρεις τι θα ήταν καλύτερο; Να μην πεις τίποτα και να με ακούσεις!
Να με ακούσεις να σου γκρινιάξω, να σου πω ότι φοβάμαι, ότι έχω άγχος, αγωνία, ότι σφίγγεται το στομάχι μου σε κάθε επικείμενη ανακοίνωση νέων. Σου φαίνονται περίεργα για μένα όλα αυτά; Νόμιζες ότι είμαι άτρωτη και δε με σκιάζει φοβέρα καμιά; Ε και όμως είμαι άνθρωπος!! Ναι ναι! Και φοβάμαι και αγωνιώ και περιμένω τα καλά τα νέα και σφίγγεται το στομάχι μου στο ενδιάμεσο.

Θέλω εσένα το φίλο μου, το σύντροφό μου, το γονιό μου να είσαι εκεί για μένα και να με ακούσεις πραγματικά, όχι για λίγο και ίσα να μου δώσεις τη συμβουλή σου. Αν τη χρειαστώ αυτή, θα στη ζητήσω! Γιατί οι άνθρωποι δεν ακούνε πραγματικά τον διπλανό τους; Γιατί οι άνθρωποι δε ζητάνε ακριβώς αυτό που θέλουν και δίνουν πολλές φορές διπλά μηνύματα στον άλλον; Γιατί υπάρχει η παρανόηση του όταν μιλάει κάποιος για ένα θέμα του, ο άλλος πρέπει ντε και καλά να δώσει συμβουλή; Μα η συμβουλή του καθενός είναι αυτό που θα έκανε ο ίδιος αν ήταν στη θέση του άλλου, σωστά; Ή μήπως όχι; Κι αν είναι έτσι, δεν είσαι στη θέση του και μπορεί να μπεις ποτέ. Μήπως τελικά είναι αυτό που θα ήθελε να κάνει, αλλά δεν έχει τα κότσια ή τελικά δεν μπορεί γιατί είναι πραγματικά αδύνατο; Κι έτσι το «πετάει» σα συμβουλή στον άλλον για να φανεί καλός, ότι ήταν εκεί για το φίλο του.

Τελικά ρε φίλε, μήπως είναι καλύτερα να μη μιλάς αλλά μόνο να ακούς; Μήπως είναι καλύτερα να μιλήσεις όταν θα σου ζητήσει ο άλλος να του πεις κάτι;

Μήπως καλύτερα να μπεις στα παπούτσια μου προτού μου πεις τη γνώμη σου;

Κατερίνα Τσαμπά