Να ζεις εκεί που αγαπάς

Να ζεις εκεί που αγαπάς

Πώς να είναι η συνάντηση δυο ανθρώπων που ενώνονται καρμικά, τι μηνύματα στέλνει το Σύμπαν; Ποιοι μηχανισμοί τροφοδοτούν όλη αυτή την ενέργεια που μεταδίδει ο ένας στον άλλον;

Η συνάντηση τους μοιάζει με την επαφή δυο χημικών ουσιών. Και τα δύο στοιχεία μεταμορφώνονται, εν μέσω της αντίδρασης!

Υπάρχει μονάδα μέτρησης θα αναρωτηθεί κάποιος; Υπάρχει.

Η χημεία αυτών των ατόμων εφόσον συναντηθούν, μετριέται σε πόσες εξηγήσεις Δεν χρειάζεται να δώσουν!!!

Το πρώτο στοιχείο που έχουν είναι η οικειότητα μεταξύ τους, η αρμονία που αισθάνονται στην κάθε επαφή τους

Δεν γνωρίζονται ερωτικά μεταξύ τους, δεν ξέρει ο ένας τίποτα για τον άλλον δεν έχουν παρελθόν, το παρών έχει καθορίσει  την πορεία της ζωής τους…

Για πολύ καιρό υποβάλλουν τον εαυτό τους σε ένα διάλογο ατέρμονο.

Ένα διάλογο μετ’ εμποδίων  θα έλεγε κανείς.

Ρωτά η καρδιά…

Απαντά το μυαλό…

Και πίσω πάλι.

Δεν έχουν σπίτι…το σπίτι τους είναι αυτός που άφησαν  τη καρδιά τους.

Δε ζουν εκεί που μένουν, μα εκεί που αγαπούν.

Και όταν έρχονται στιγμές αδυναμίας…κι αν  βλέπουν να τους χωρίζουν δύο κόσμοι μακρινοί δε φοβούνται μη χαθούν.

Ανοίγουν τα χέρια, αγκαλιάζουν τα όνειρα τους, τις ελπίδες, τα θέλω τους και απελευθερώνουν μια αύρα… και είναι μαζί!

Δεν είναι μόνοι, είναι ο ένας μέσα στον άλλον.

Δεν είναι δύο είναι ένα.

Μιλούν ακατάπαυστα μεταξύ τους…βρίσκονται στα όνειρα τους όταν κοιμούνται και η σκέψη τους δε χωρίζει ποτέ.

Ο ένας αγγίζει τον άλλον ουσιαστικά, χαϊδεύουν τη καρδιά τους απαλά, δεν πληγώνουν, δε θυμώνουν.

Μέσα στον δικό τους κόσμο όλα πάλλονται δυνατά, μα αυτοί ευτυχούν αθόρυβα σίγουροι, ασφαλείς ο ένας πλάι στον άλλον

Στα σώματά τους λειτουργούν ευλαβικά, είναι τόσο πολύτιμα.

Οι ζωές τους δέθηκαν μαγικά…και η προστασία της ανάσα τους!

Πού θα τους βρεις;;;

Κυκλοφορούν αναμεσά μας, μα δε θέλουν να τους δεις…

Δεν τους αφορά.

Τους αρκεί που ζουν, που βρέθηκαν, που υπάρχουν, που μοιράζονται, που νοιώθουν.

Ευχαριστούν το Σύμπαν και προχωρούν…

Χριστίνα Καζανιάτορα