Οι άνθρωποι νοιαζόμαστε πολύ για την γνώμη των άλλων. Τόσο που πολλές φορές ξεπερνάμε τα λογικά πλαίσια. Μας ενδιαφέρει τι θα πει για μας ο τρίτος ξάδερφος που μένει στην Αμερική και τον είδαμε δυο φορές το καλοκαίρι στις διακοπές μέχρι τι θα πει η κουτσή Μαρία που μένει απέναντι.
Πολλές φορές ξεχνάμε τι θα έλεγε η μητέρα μας ή οι φίλοι μας γιατί είμαστε τόσο αφοσιωμένοι στο τι λένε οι ξένοι που ξεχνάμε τους δικούς μας ανθρώπους.
Γιατί; Γιατί θέλουμε όλοι να μας συμπαθούν και γνωρίζουμε ότι η οικογένεια και οι φίλοι μας δεν χρειάζονται αποδείξεις κατάκτησης συμπάθειας οπότε επικεντρωνόμαστε στον υπόλοιπο κόσμο.
Έτσι, προσέχουμε πως θα φάμε σε ένα εστιατόριο αλλά όχι στο σπίτι μας.
Προσέχουμε πώς θα μιλήσουμε στην κυρία Μαρία που μας λέει καλημέρα κάθε πρωί,
μα πολλές φορές ξεχνάμε να πούμε καλημέρα στη μητέρα μας.
Μας ενδιαφέρει πολύ η γνώμη του κόσμου, του έξω κόσμου.
Γιατί; Γιατί θέλουμε να μας συμπαθούν όλοι και αρνούμαστε να αποδεχτούμε πως αυτό δεν είναι εφικτό. Αν αυτό δεν το συνειδητοποιήσουμε ποτέ δεν θα είμαστε ευτυχισμένοι γιατί πάντα θα τρέχουμε να ικανοποιήσουμε άλλους ανθρώπους και μετά και άλλους και μετά ακόμα πιο πολλούς όμως ποτέ δεν θα τα καταφέρνουμε.
Γιατί; Γιατί πάντα θα ξεχνάμε να ικανοποιήσουμε τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μας, τον εαυτό μας. Έναν άνθρωπο που πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσουμε την συμπάθεια του.
Πιστεύω πάρα πολύ πως είναι πολύ σημαντικό να αγαπάμε τον εαυτό μας, η αρχή για να συμβεί αυτό είναι να τον συμπαθούμε. Μόνο όταν αποδεχτούμε και αγαπήσουμε τον εαυτό μας θα μπορέσουμε να στοχεύουμε σωστά, να πετυχαίνουμε τους στόχους μας και να είμαστε ευτυχισμένοι.
Για σκέψου,
Αν δεν ήσουν εσύ, και ήσουν κάποιος άλλος θα σε συμπαθούσες;
Αν ναι, είσαι σε καλό δρόμο.
Αν ναι αλλά.., ίσως, όχι, σταμάτα να κυνηγάς συμπάθειες ξένων και γίνε αυτό που εσύ θα ήθελες να είσαι και άσε τους άλλους να σε αντιπαθούν.
Πίστεψε με, αν το καταφέρεις δεν θα σε ενδιαφέρει καθόλου η άποψή τους!
