Λένε πως οι πράξεις είναι αυτές που μετρούν.
Οι πράξεις μας δηλώνουν τι πραγματικά είμαστε, οι πράξεις δείχνουν και στους άλλους τον πραγματικό μας εαυτό.
Κατά πόσο όμως ισχύει αυτό;
Κατά πόσο οι πράξεις μας τελικά συμβαδίζουν με τον πραγματικό μας εαυτό;
Μήπως τα πρέπει γίνονται πράξεις και όχι τα θέλω;
Πράγματι, συμβαίνει.
Τα πρέπει ισχυροποιούνται, έχουν μεγάλη δύναμη, μας ελέγχουν σαν άγραφοι νόμοι.
Εάν υπακούμε τα πρέπει πιστά ο κόσμος θεωρεί ότι είμαστε “καλοί”, είμαστε “ηθικοί”. Όμως η αλήθεια είναι άλλη.
Ο πραγματικός μας εαυτός μπορεί να διαφωνεί με όσα πράττουμε. Η ψυχή μας μπορεί να μην είναι “ηθική” ή “καλή”, μπορεί να μην είναι αυτό που βλέπει ο κόσμος.
Έχω ακούσει πολλές φορές ανθρώπους να εξυψώνουν τις πράξεις.
Να κρίνουν τους ανθρώπους αποκλειστικά από τον τρόπο που φέρθηκαν σε μια συγκεκριμένη στιγμή.
Έχω ακούσει ανθρώπους να λένε πως “οι πράξεις μετρούν”. Συγκρίνοντας τες με τα λόγια, όχι όμως και με τις ψυχές των ανθρώπων.
Ούτε τα λόγια ούτε και οι πράξεις μετρούν, την ψυχή να προσπαθείτε να δείτε, αυτή μονάχα κρύβει μέσα της την αλήθεια.
