Και ποια είμαι εγώ που σε συμβουλεύω τόσο καιρό πώς να φερθείς ως γυναίκα και τι να δέχεσαι και τι όχι; Ε θα σου πω ποια είμαι εγώ.
Είμαι μια σαν εσένα και σαν εσένα. Είμαι 36, έχω ήδη τον τίτλο της ζωντοχήρας και δουλεύω από τα 17.
Έχω δουλέψει παντού: Σε καφετέριες, μπαρ, σινεμά, βιντεοκλάμπ. Έχω δείξει σπίτια ως μεσίτρια, έχω πουλήσει ασφάλειες και έχω κόψει τυριά σε delicatessen. Έχω πάρει παραγγελίες σε μπεργκεράδικο και έχω γυρίσει τους δρόμους της Αττικής πουλώντας σάντουιτς και γλυκά σε χώρους εστίασης. Έχω δουλέψει σε μπαρ της επαρχίας, με πήγαινε – έλα κάθε Σαββατοκύριακο. Έχω δουλέψει σε λαϊκή και σε νοσοκομείο ως ακτινολόγος και γραμματέας γιατρού.
Έχω σπουδάσει ακτινολόγος στα ΤΕΙ και κατάφερα να το βγάλω σε 10 χρόνια γιατί παράλληλα δούλευα. Και στα γεράματα, ετών 27, κατάφερα να πάρω το Proficiency.
Οι περισσότερες δουλειές μου είχαν συναναστροφή με κόσμο. Ή μάλλον όλες. Γνώρισα από μορφωμένους μεγαλογιατρούς, μέχρι και μπράβους της νύχτας. Έκανα σχέση με απόφοιτο πανεπιστημίων του εξωτερικού και με φορτηγατζή. Τον τελευταίο τον παντρεύτηκα κιόλας κάποτε. Εκεί που το κατώφλι των 30 μου έλεγε πως ήμουν ήδη μεγάλη για γάμο και έτρεχα να προλάβω μη χάσω.
Πρόλαβα εποχές με φλερτ στις πλατείες και καρδιοχτυπήματα. Πρόλαβα πάρτι που για να φιλήσεις το αγόρι που ήθελες, έπρεπε να παίξεις την Πυθία ή το θάρρος ή αλήθεια. Πρόλαβα εποχές που έπινα ποτό με τις ενήλικες πια κολλητές και ερχόταν το σωστό αρσενικό και σε προσέγγιζε κερνώντας σε ένα ποτό ή κάνοντάς σου ένα κοπλιμέντο. Έζησα τα χρόνια που τα ραντεβού δεν ακυρώνονταν με ένα μήνυμα στο messenger και αλλάζαμε εκατό ώρες ρούχα μπροστά στις ντουλάπες μας. Τότε που στηνόμασταν πάνω από το σταθερό ή ένα τεράστιο κινητό και περιμέναμε ένα sms ή μία κλήση.
Μετά το διαζύγιο όμως γνώρισα και τα άλλα. Γνώρισα τα site γνωριμιών που οι μισοί σου στέλναν χύμα φωτό τα γεννητικά τους όργανα και οι άλλοι μισοί σε προσέγγιζαν για να κυνηγήσετε μαζί Pokemon. Ζω και σε αυτήν την εποχή ούσα ακόμα νέα, που το friends with benefits, το Thank you next και το ghosting, αντικατέστησαν αξίες και ρομαντισμό.
Αν ρωτήσεις τους φίλους μου αν είμαι ρομαντική, θα σου πουν όχι. Αν ρωτήσεις τους κολλητούς μου θα σου πουν ότι μέσα μου είμαι. Αλλά σε ποια κοινωνία να το δείξω και να το αποδεχτεί; Και πάντα αν και βροντοφωνάζω πως πρέπει να είμαστε ο εαυτός μας, πάντα θα λέω ότι πρέπει να προσαρμοζόμαστε κιόλας. Γιατί οι εποχές αλλάζουν και γιατί πρέπει αυτή η ριμάδα η καρδιά μας να προστατευτεί. Γιατί αλλιώς θα πληγωθεί κι άλλο. Και όση δύναμη και αν έχει κάποια στιγμή θα πεθάνει. Και αν πεθάνει δε θα λέγομαι άνθρωπος αλλά ρομπότ.
Θα απορείς ακόμα ίσως, γιατί σου μιλάω εγώ και γιατί να με ακούσεις. Θα σου πω το γιατί. Γιατί έχω ζήσει πολλά. Γιατί πάντα ρίσκαρα. Γιατί μπορώ να πιω καφέ με ύφος δέκα καρδιναλίων στην Εκάλη με την ίδια ευκολία που μπορώ να φάω βρώμικο στη Μαβίλη. Αν με ρωτήσεις τι προτιμώ, θα σου πω το δεύτερο. Αλλά πρέπει να μπορείς να σταθείς και στο άλλο. Γιατί πρέπει να γίνεσαι χαμαιλέων για να επιβιώσεις. Γιατί πρέπει να μπορείς να τα πηγαίνεις καλά και με τους αλήτες και με τους σοβαρούς. Γιατί έτσι θα μάθεις να ξεχωρίζεις τι σου αρέσει και τι πρέπει να διώξεις. Γιατί μέσα από όλες αυτές τις συναναστροφές θα καταλάβεις πού ακριβώς κουμπώνει η ψυχή σου.
Γιατί έχω κάνει κάμπινγκ και έχω μείνει και σε πεντάστερα. Γιατί έχω απολαύσει παϊδάκια στα κάρβουνα καθώς και σούσι στο Κολωνάκι.
Γιατί δεν είχα πλούσιους γονείς, αλλά έχτισα και χτίζω ακόμα για να μη στερούμαι ούτε εγώ ούτε αυτοί. Και είναι πιο όμορφο να το πιάνεις στο χέρι σου όταν το έχεις τελειώσει εσύ μόνος σου. Γιατί οι γονείς μου δε μου στέρησαν ποτέ την αγάπη έστω και αν δεν είναι ζευγάρι πια.
Για όλα αυτά να με ακούς.
