Είναι κι αυτό που δεν μπορώ να σε ξεπεράσω με τίποτα...
Όλο και κάτι θα μου εμφανίζει πάντα τη μορφή σου στην καθημερινότητά μου. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνεις. Ενώ δηλώνεις απών, είσαι πάντα εδώ, πάντα μέσα μου. Περίεργο δεν είναι;
Παλεύω να σε διώξω μα και πάλι ο εαυτός μου δηλώνει αδύναμος. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι χαραγμένο στην ψυχή μου το όνομα ενός ανθρώπου που με κέρασε τόσο πόνο και συνεχίζει να το κάνει... Μονόδρομος αυτός ο έρωτας, δίχως στροφές, δίχως τη δυνατότητα να πάω αλλού. Εσύ με οδηγείς και δεν προσπαθείς και ιδιαίτερα.
Αναρωτιέμαι πώς νιώθεις μέσα σου. Να νιώθεις τίποτα, άραγε; Ή όλα περνούν αδιάφορα; Θα ‘ θελα να 'μουν για λίγο μέσα στο μυαλό σου, απλά και μόνο να δω τι σκέφτεσαι, να νιώσω τον τρόπο σου.
Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο.
