Έχουμε συνηθίσει να υπερεκτιμούμε καθετί που δείχνει "μεγάλο" και φανταχτερό στα μάτια των πολλών.
Επιλέγουμε τα μεγάλα αστικά κέντρα, προτιμάμε τα ακριβά ρούχα, συχνάζουμε σε συνωστισμένα μαγαζιά, νιώθουμε σημαντικοί όταν γινόμαστε σινάφι με τους δημοφιλείς του μικρόκοσμού μας ή ακόμα και του ηλεκτρονικού γιγάντιου κόσμου, μέσα στον οποίο συχνά χάνουμε την ταυτότητά μας.
Θαρρείς και μέσα από αυτά τα "μεγάλα" ψηλώνει λίγους πόντους το κοινωνικό μας μπόι ...
Θαρρείς κι αυτό το επιφανειακό, προσωρινό "ανάστημα" κάνει πιο ποιοτική τη ζωή μας ή πιο αληθινές τις σχέσεις μας.
Μια ουτοπία που την καλλιεργούμε με πάθος και με επιμονή, μέχρι τη στιγμή που θα αποκαλυφθεί η πραγματική διάσταση των συναισθηματικών δεσμών που παίζουν ουσιαστικό ρόλο στη ζωή μας.
Με τι μετράμε τον άνθρωπο τελικά; Με ποια κριτήρια τον μπάζουμε στη ζωή μας ή τον πετάμε στον Καιάδα της απόρριψης;
Έχουμε συνηθίσει στα λόγια της υπερβολής κι έχουμε ξεχάσει την αξία που κουβαλούν στους ώμους τους οι πράξεις.
Προσπερνάμε την ανθρωπιά που χαμογελά αυθεντική μέσα στις μικρές γειτονιές που μεγαλώσαμε. Προσπερνάμε την απλότητα, την ειλικρίνεια και την μπέσα και κολακεύουμε γνωστούς κι αγνώστους, με τους οποίους ποτέ δε θα μας ενώσει καμιά συναισθηματική κλωστή.
Η παιδεία; Αγνοείται. Η ενσυναίσθηση; Γλωσσοδέτης για να ασχοληθείς μαζί της.
Χανόμαστε μέσα στην ίδια μας την κάλπικη εικόνα, μας ξεμπροστιάζουν οι ίδιες μας οι πράξεις και μένουμε μετέωροι να αναζητάμε το χαμένο νόημα μιας ανικανοποίητης ζωής.
Κουράζουν πια τα ανθρώπινα είδωλα που δεν μπορούν να πείσουν για την αλήθεια τους.
Κουράζουν πια οι άνθρωποι που χάνονται μέσα στην έπαρση μιας ανύπαρκτης υπεροχής.
Μέσα σ’ αυτά που φαντάζουν «μεγάλα» μπροστά στα μάτια μας και που δε μας ταιριάζουν, πελαγοδρομούμε ανήμποροι να τα κουμαντάρουμε.
Ενώ μέσα σ' αυτά τα μικρά, που είναι γεμάτα με σεβασμό κι αγάπη, νιώθουμε επαρκείς, ήρεμοι και ασφαλείς. Αρκεί να κοιτάξουμε μέσα μας, αρκεί να τα αναγνωρίσουμε για δικά μας.
Ένα τέτοιο κουκούλι αγάπης κι ασφάλειας ευχόμαστε για τα παιδιά μας.
Γι’ αυτό πρέπει να τα μάθουμε να είναι ο εαυτός τους και να μην ξεγελιούνται από αυτό που εύκολα μπορεί να τα πλανέψει.
Ό,τι λάμπει, δεν είναι πάντα χρυσός… Κι ό,τι υπερβάλλει, δεν είναι πάντα η αλήθεια.
