Όταν κυριεύσει το μυαλό σου, δεν έχει πώς ούτε γιατί.
Σε κατακλύζει, σε παρασύρει, σε συνεπαίρνει άνευ όρων και ορίων και σε απογειώνει.
Έτσι είναι ο έρωτας, καρδιά μου, δε ξέρει από όρια και φραγμούς.
Σε βγάζει απ' το «κουκούλι» σου και σ' αφήνει γυμνή στη δίνη του...
Σου ανατρέπει τα δεδομένα σου, σου ακυρώνει τα «πιστεύω» σου, κυριαρχεί στη σκέψη σου τη κάθε στιγμή!
Μία πάλη που είναι ακατάπαυστη, ανάμεσα στην επιθυμία και στην πραγματικότητα δε σου αφήνει περιθώρια για λίγη ηρεμία...
Παίρνει και ταξιδεύει το μυαλό σου, κάνει την έλξη ακατανίκητη την επιθυμία πόθο διακαή!
Πετάς στα σύννεφα! Δεν σ’ αγγίζει τίποτε άλλο, δε μπορείς να ελέγξεις τις σκέψεις σου και να τις δαμάσεις.
Πολλές φορές προσπαθείς να τις καθησυχάσεις μέσα από διάφορες δικαιολογίες που δε «στέκονται λογικά», ξεγελώντας τον εαυτό σου σαν άπειρο σχολιαρούδι, πως ο έρωτας δεν έχει λογική! Και ναι! Αυτό είναι κάθε ερωτευμένος...ένα ά-λογο ον!
Ένα έρμαιο που το τραβάει ο έρωτας απ' τη μύτη τσακίζοντάς το στις γωνίες για λίγες «λείες» στιγμές…
Είναι πολλές οι φορές που νιώθεις να χάνεις τον εαυτό σου ή ανακαλύπτεις κομμάτια του που ούτε καν φανταζόσουν πως υπάρχουν...
Και κάπως έτσι σχηματίζεται ένα παζλ που άλλοτε το φτιάχνεις με κλειστά τα μάτια σε λίγα λεπτά, κι άλλοτε θες μέρες ή και μήνες να το συνθέσεις..
Αυτή είναι η μαγεία του έρωτα που γεμίζει το στομαχάκι σου με «πεταλούδες» που με το σαματά τους, ξεσηκώνουν όλο σου το «είναι», φέρνοντας την άνοιξη μέσα σου ακόμη κι αν έξω είναι βαρυχειμωνιά...
Κι εσένα δε σε νοιάζει κανείς και τίποτα παρά μονάχα αυτός, που έδωσε στις πεταλούδες σου φτερά...
Ξεκουκουλώνεσαι εγκαταλείπεις τον εαυτό σου στο έλεός του κι ακολουθείς με τα μάτια κλειστά! Έτσι είναι ο έρωτας! Τυφλώνει!
Σε αποξενώνει με τον εαυτό σου! Δεν τον αναγνωρίζεις πια…
Γιατί όταν βρεθείς στη δίνη του, χορεύεις στο ρυθμό του, αφήνεσαι σε βήματα που δε ξέρεις που θα σε οδηγήσουν! Λαχταράς τόσο πολύ, για το «άγνωστο» που σε παρασέρνει, που δε σκέφτεσαι να ρίξεις «ψιχουλάκια» για να ξανάβρεις τον δρόμο να γυρίσεις αν χρειαστεί...
Ελπίζεις πως δε χρειαστεί να γυρίσεις! Πως δε θα χαθείς!
Πως κι αν τον εαυτό σου χάσεις έναν καλύτερο «εαυτό» θα βρεις...
Ναι! μπορεί να συμβεί κι αυτό! Μπορεί να γίνει κι έτσι...
Μα πάντα θυμήσου ότι μπορεί να γίνει κι αλλιώς!
Είναι περίεργο παιχνίδι ο έρωτας με βαθμό επικινδυνότητας μεγάλο!
Καλό το «πέταγμα» μα θέλει δυνατά φτερά και σύστημα προσγείωσης σε ετοιμότητα!
Μπορεί να χάσεις τον εαυτό σου για πάντα, αν ολότελα κι άνευ όρων τον δώσεις...
Κομμάτια θα τον πάρεις πίσω, αν δε ξέρουν πώς να του φερθούν…
Γι' αυτό θυμήσου να βάζεις σημαδάκια.
Για να μπορείς να επιστρέψεις εκεί που τον έχασες...
Γιατί μόνο εκεί μπορείς να τον ξαναβρείς!
Στο ασφαλές κουκούλι σου…
