Την κυρία Μαρία Μαυρίδου Καλούδη, τη γνώρισα μέσω του εθελοντισμού και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Απλώς μια φορά επικοινώνησε μαζί μου για να προσφέρει και έκτοτε κρατάμε μια πολύ όμορφη σχέση. Μάλιστα, μου άνοιξε το σπίτι της κάνοντάς μου το τραπέζι, μαζί με άλλες καλεσμένες φίλες της. Είναι μια γλυκύτατη κυρία και είναι μεγάλη μου χαρά που μου παραχωρεί αυτή τη συνέντευξη.
Η κυρία Μαρία Μαυρίδου Καλούδη, γεννήθηκε από Πόντιους γονείς, στην Ξάνθη. Έζησε στην Θεσσαλονίκη, και στο Wuppertal της Γερμανίας. Εργάστηκε ως διερμηνέας μεταφράστρια και άλλα. Όμως το όνειρό της, από τα πολύ παιδικά της χρόνια, ήταν η λογοτεχνία. Ας την απολαύσουμε.
Ζείτε, τα τελευταία 24 χρόνια, στη Ν. Μηχανιώνα της Θεσσαλονίκης. Ξέρω ότι σας αρέσει να ζείτε στη φύση. Θα μένατε ποτέ στην πόλη; Τι είναι αυτό που σας κρατά στην εξοχή;
Η ζωή στη φύση ήταν μία επιλογή για την οποία ποτέ δε μετάνιωσα. Στην πόλη δε νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω ξανά, λόγω του θορύβου και των τρελών ρυθμών της. Αντίθετα, με τους θορύβους της εξοχής ηρεμώ και εμπνέομαι, θα έλεγα. Οι ώρες μου είναι γεμάτες με το να φροντίζω τον κήπο μου, τα ζωάκια μου, σκύλους και γάτες, και βεβαίως την οικογένειά μου. Και όταν έχω ανάγκη από ξεκούραση, επιλέγω την ησυχία του γραφείου μου όπου γράφω. Πάντα κάτι έχω που περιμένει τη σειρά του για να ολοκληρωθεί.
Πότε ξεκινήσατε τη συγγραφή; Πόσα βιβλία έχετε γράψει;
Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Στον κόσμο των εκδόσεων, όμως, μπορώ να πω ότι άργησα να μπω. Θα μπορούσα να το είχα κάνει πολύ νωρίτερα μια και υλικό είχα πάντα στα συρτάρια μου. Για τα πάντα όμως χρειάζεται να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και στην περίπτωσή μου ήρθε κάπως αργά. Αλλά, από την άλλη, ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα. Οπότε, όλα έγιναν ακριβώς όποτε έπρεπε να γίνουν. Βιβλία έχω γράψει πολλά αλλά μόνο δέκα έχουν εκδοθεί. Το πλήρωμα του χρόνου που λέγαμε…
Το πρώτο βιβλίο σας που εκδόθηκε, κυκλοφόρησε στην Ιταλία. Στην Ελλάδα κυκλοφορεί; Έχετε κάποια σχέση με τη γείτονα χώρα; Τι πραγματεύεται το βιβλίο;
Αυτό το πρώτο βιβλίο ήταν το τόλμημα, το δοκιμαστικό μου, θα έλεγα. Δεν έχει να κάνει με την Ιταλία. Οι ήρωες είναι τα ζώα της αυλής μου, εκείνης της περιόδου. Κυκλοφόρησε μόνο στην Ιταλία. Τη μετάφραση την έκανε η κόρη μου, η Όλγα Κοσμίδου. Στα ελληνικά διατίθεται στο διαδίκτυο δωρεάν.
Έχετε συγγράψει ποικίλης ύλης βιβλία. Από χιουμοριστικά μέχρι ιστορικά και πολλά διανθισμένα και με ποντιακούς διαλόγους. Υπάρχει κάποιο που είναι το αγαπημένο σας;
Δεν τα ξεχωρίζω σε αγαπημένα. Ίσως σε αυτά που με έχουν κουράσει, περισσότερο ή λιγότερο. Με την εποικοδομητική έννοια το «κουράσει». Όπως το ιστορικό μυθιστόρημα που έχει τον τίτλο «Στα χνάρια των Κομνηνών» που το δούλευα επί τρία χρόνια. Και αυτό γιατί χρειάστηκε να κάνω ερεύνα ώσπου να βρω και να προσαρμόσω τα ιστορικά γεγονότα με τον μύθο που έπλαθα. Γραμμένο με τη μέθοδο in medias res, λατινικός όρος που κυριολεκτικά σημαίνει «στο μέσο των πραγμάτων» και είναι ο τρόπος για να πετύχει ο συγγραφέας, στο μέγιστο δυνατό, αδιάπτωτο το ενδιαφέρον και την προσοχή του αναγνώστη. Επίσης, το «Ελλήνων Μυθοχώρα», που και εδώ έκανα μεγάλη έρευνα, κυρίως στην ελληνική μυθολογία και ιστορία. Και το «Ματοζίνιχον» που στην ποντιακό διάλεκτο σημαίνει το Ματόχαντρο. Βασικά, όλα τα βιβλία μου κουβαλούν επάνω τους, εκτός από το πνεύμα μου και από ένα κομμάτι της καρδιάς μου. Το άφησα εκεί με την ελπίδα, οι αναγνώστες μου να το διακρίνουν καθώς θα πάλλεται.
Μιλήστε μας για το βιβλίο που απέσπασε το βραβείο της εκπομπής «Να η ευκαιρία» το 2003.
«Η Πρέσβειρα των Χελιδονιών», που το έγραψα για παιδιά, αλλά τελικά κέρδισε το ενδιαφέρον ατόμων όλων των ηλικιών. Επιλέχτηκε, μέσα από πλήθος βιβλίων, από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη, που τότε είχε συνεργαστεί με το κανάλι για την εκπομπή. Μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία για εμένα.
Το τελευταίο σας βιβλίο είναι παιδικό και είναι το πρώτο σας σε αυτό το είδος. Μάλιστα το γράψατε σε διπλό κείμενο. Στην νεοελληνική και την ποντιακή διάλεκτο. Από πού εμπνευστήκατε; Πώς σας φαίνεται μέχρι στιγμής ο παιδικός αναγνώστης; Είναι απαιτητικός;
«Οι εξυπνούληδες και οι Χαζούλης» Ή «Οι Αχουλήδες και οι Σευτελήδες» είναι ένα οικολογικό παραμύθι. Το πρώτο, εικονογραφημένο βιβλίο μου και το πρώτο, από όσο ξέρω, που κυκλοφόρησε σε σύγχρονο, διπλό κείμενο. Πολλές φορές οι εμπνεύσεις έρχονται σε ανύποπτο χρόνο και από μία, ίσως, φαινομενικά ασήμαντη στιγμή. Είναι ένα κλικ και η εικόνα πήρε την θέση της στο μυαλό. Αυτό όμως το βιβλίο προέκυψε από την ανάγκη μου να μιλήσω στα παιδιά για το περιβάλλον και να το πω και στην γλώσσα των παππούδων μου. Τίποτα όμως δε θα κατάφερνα χωρίς τους συνεργάτες μου.
Τη δυσκολότερη δουλειά την έκανε ο Δημήτρης Νικολαΐδης, που το εικονογράφησε και το σελιδοποίησε. Τη μεταφορά στην ποντιακή διάλεκτο την έκανε η εκπαιδευτικός Χρύσα Μαυρίδου. Η σκέψη να γράψω παιδικό, εικονογραφημένο βιβλίο, μου γεννήθηκε με το που έγινα γιαγιά. Δεν το αποφάσιζα γιατί «φοβόμουν» τον μικρό αναγνώστη που δεν ξέρει να χαϊδεύει αυτιά. Τελικά το τόλμησα και νομίζω πως το πέτυχα. Ακούω ενθουσιασμένες φωνούλες από τα παιδιά που το έχουν πλέον στην κατοχή τους. Κάτι που δε συγκρίνεται με κανέναν τίτλο, κανένα χρηματικό ποσό, κανέναν έπαινο.
Πότε να περιμένουμε νέα σας δουλειά;
Το επόμενο βιβλίο που θα εκδοθεί, θα είναι δύο θεατρικά σενάρια με διαλόγους στην ποντιακή διάλεκτο. Είναι το πρώτο μου τόλμημα και σ’ αυτό το είδος.
Μια ευχή για το 2020;
Υγεία, αγάπη, ειρήνη, ευτυχία. Ο Θεός μαζί μας.
Ευτυχής καθότι εν ολίγοις αρκούμενη.
Μαρία Μαυρίδου Καλούδη
Ευχαριστώ πολύ!
