Αγάπησέ με…
Τι κι αν δεν βλέπω; Μπορώ ν’ ακούω την καρδιά σου να χτυπάει και ν’ αναγνωρίζω, να ξεχωρίζω τους χτύπους της αγάπης.
Τι κι αν δεν ακούω; Μπορώ να δω την αγάπη που πλημμυρίζει το βλέμμα σου.
Τι κι αν δεν κινούμαι; Ακούω και Βλέπω… Κι αν το μυαλό μου είναι τόσο δα μικρό, μην με θαρρείς «ακρωτηριασμένο». Υπάρχω, Ζω, Καταλαβαίνω, Ακούω, Βλέπω, ΑΓΑΠΩ!!! Κι επειδή δεν μπορώ να σου το πω…
Πιάσε το χέρι μου και θα νιώσεις την αγάπη. Κοίταξέ με βαθιά στα μάτια και θα την αισθανθείς. Αγκάλιασέ με και θα καείς στη φλόγα της. Είμαι, απλά, διαφορετικός.
Μην με απορρίπτεις. Δεν ήθελα να μου συμβεί. Συνέβη. Σε μια στιγμή. Έχω τις ίδιες ανάγκες με σένα. Θέλω να παίξω, να τραγουδήσω, να ζωγραφίσω, να μιλήσω, να κάνω φίλους, να πάρω και να δώσω χαρά, να επικοινωνήσω, να χορέψω, να γελάσω, να σκεφτώ, να δημιουργήσω, να χρωματίσω τη ζωή μ’ όλα τα χρώματα του κόσμου, να ζήσω, ν’ αγαπήσω και ν’ αγαπηθώ, να ερωτευτώ…
Μην αφήσεις την προκατάληψη να μπει ανάμεσά μας. Μια ανάσα σου αρκεί, κατά πως λέει και ο Καζαντζάκης, να μεταμορφώσει «τις κάμπιες της καρδιάς σου σε πεταλούδες».
Αγάπησέ με. Φύσα…
Δέσποινα Σπυροπούλου
Δασκάλα Τμήματος Ένταξης 4ου8/θ Δημοτικού Σχολείου Άργους Ορεστικού
