« Τα πάντα ρει» ( Ηράκλειτος )
Για τον Ηράκλειτο, το αντικείμενο της φιλοσοφίας του δεν είναι η αρχή και το τέλος του κόσμου αλλά ο εσωτερικός ρυθμός, το εσωτερικό μέτρο, όλη η διεργασία που χάρη σ’ αυτήν ο κόσμος κινείται και ρυθμίζεται. Τα πάντα ρέουν και όλα μετασχηματίζονται ακατάπαυστα. Το μόνο αμετάβλητο μέσα στους νόμους του Σύμπαντος είναι ο ίδιος ο νόμος της αλλαγής.
«Δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι για δεύτερη φορά». Το αιώνιο γίγνεσθαι εκφράζεται με τη συνεχή ροή του ποταμού που ολοένα ανανεώνεται. Το γίγνεσθαι, η φυσική αλλαγή των πραγμάτων φαίνεται μέσα στο χρόνο. Ο χρόνος εκφράζεται με τη διέλευση των πραγμάτων από τη μία κατάσταση στην άλλη. Το φυσικό αίτιο είναι η αντιπαράθεση των αντιθέτων. Τα πάντα συνοδεύονται από κάτι το αντίθετο. Δε θα υπήρχε φως δίχως σκοτάδι. Η μέρα αντικαθίσταται από τη νύχτα, η ζέστη από το κρύο, το υγρό από το ξηρό. Είναι η σύγκρουση μεταξύ των αντιθέτων που διασφαλίζει την ισορροπία για τη διαιώνιση της ύπαρξης. Οι κύκλοι των εποχών ακολουθώντας την αέναη κίνηση των πάντων εναλλάσσονται, παράλληλα με τον κύκλο της ζωής.
«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο και καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάλλειμα το λέμε ζωή» ( Καζαντζάκης )
Οι φάσεις της ανθρώπινης ζωής ακολουθούν τους θεμελιώδεις νόμους της φύσης. Οι εποχές εναλλάσσονται σαν περάσματα μέσα στο σύμπαν. Εναλλάσσονται αφήνοντας μνήμες και συναισθήματα. Αν παρομοιάζαμε τις εποχές με πίνακες ζωγραφικής θα λέγαμε πως ο χειμώνας είναι μια εγχάραξη, η άνοιξη μια υδατογραφία, το καλοκαίρι μια ελαιογραφία και το φθινόπωρο το μωσαϊκό όλων αυτών.
Ο Χειμώνας ήρθε ξανά στη φύση και στις πολιτείες του κόσμου. Ο Χειμώνας με τους χλωμούς ήλιους και το χιόνι, τις μεγάλες σκοτεινές νύχτες, τα ξερά κλαδιά στα δένδρα, τις φουρτουνιασμένες θάλασσες. Η εποχή που η φύση κοιμάται. Η φύση δε φοβάται το χειμώνα γιατί ξέρει πως θα ξαναγεννηθεί με τη Άνοιξη. Η ψυχή θα ξεκινήσει τους απολογισμούς, μνήμες κι αξίες θα επανεκτιμηθούν καθώς ο άνθρωπος προσμένει τη δική του Άνοιξη.
Ο άνθρωπος έχοντας πίστη στον εαυτό του και πυξίδα τα συναισθήματά του βρίσκεται σε μια διαλεκτική σχέση με τη φύση ακολουθώντας τις εναλλαγές μέσα στον κύκλο της ζωής. Αυτές οι εναλλαγές του διδάσκουν πώς στο δρόμο του πάντα μετά το σκοτάδι της νύχτας ανατέλλει ο ήλιος και το φως της μέρας. Η αυγή σηματοδοτεί ένα καινούργιο ξεκίνημα. Και ο καθένας μαθαίνει τις αντοχές του, δαμάζει τους φόβους του, χτίζει τον εαυτό του με υπομονή και προχωρά. Γιατί είναι σπουδαία και απίθανη η ζωή καθώς προϋποθέτει μια σειρά από πιθανότητες Υπάρχει μονάχα η προσπάθεια να την εκμεταλλευτεί ο καθένας με τον τρόπο που της αξίζει. Γιατί είναι δώρο πολύτιμο κι ανεκτίμητο.
«Πάρε τη ζωή στα χέρια σου. Δώσε χαρά στην ύπαρξή σου, άφησέ την να γιορτάσει. Τα δέντρα γελάνε, τα ποτάμια κυλάνε τρελά. Δες την ύπαρξή σου και γίνε ένα μαζί της».
(Osho)
Βάσω Σίδη, Δεκέμβρης 2019
