Αγαπώ τους πειραγμένους ανθρώπους, αυτούς που εκτός του ό,τι έχουν καρδιά, είναι και καλή!
Τους αγαπώ γιατί είναι ξεχωριστοί, δεν αλλάζουν, γιατί έτσι έμαθαν να είναι.
Δεν προσποιούνται κάτι άλλο, ξέρουν τι θέλουν, ξέρουν να φτιάχνουν, ξέρουν πως τα πειραγμένα είναι για τους λίγους τους.
Εκείνους που δε σκέφτονται πριν σου μιλήσουν, γιατί ο αυθορμητισμός τους είναι ότι πιο αληθινό.
Η ιστορία τους μοναδική, όπως και οι ίδιοι.
Δεν έχουν ωράρια, έχουν στιγμές.
Τα μάτια τους τα προδίδουν όλα.
Το χαμόγελο τους, σε σκλαβώνει πρώτα και μετά σε δικαιώνει.
Δεν έχουν εύρη κοινό και αυτό τους κάνει πιο ξεχωριστούς.
Είναι άνθρωποι από άλλη πάστα... αυτή που λες και είδος προς εξαφάνιση.
Αγαπούν και το δείχνουν ακόμα πιο πειραγμένα...
Χαίρομαι που με λένε πειραγμένη.
