«Εάν δεν εκτιμήσεις την αξία του εαυτού σου, δεν θα εκτιμήσεις την αξία του χρόνου σου. Και αν δεν εκτιμήσεις την αξία του χρόνου σου, δεν θα κάνεις ποτέ τίποτε με αυτόν» ( Σκωτ Πεκ )
Με το κυνήγι των ονείρων ξεκινά το ταξίδι της ζωής. Κάποιες φορές τρέχουμε τ’ αγγίζουμε, αλλά μας ξεφεύγουν. Άλλοτε πάλι κρύβονται βαθειά σε μια κόγχη της ψυχής κι εκεί μένουν για χρόνια ξεχασμένα. Ίσως γιατί από τα μικρά μας χρόνια, μας επέβαλαν το συναίσθημα της ενοχής. Συνειδητά ή ασυνείδητα, μας εκπαίδευαν στο να νιώθουμε ένοχοι στις σκέψεις μας, στη συμπεριφορά μας και σε κάθε απογοήτευση που προκαλούσαμε στους ανθρώπους γύρω μας, είτε ήταν φίλοι, είτε γνωστοί, είτε δάσκαλοι, είτε ακόμα και οι ίδιοι μας οι γονείς. Η ενοχή βέβαια είναι ένα μέσο ελέγχου του ψυχολογικού μας κόσμου και κάποιες φορές βοηθά στη διατήρηση της ισορροπίας μας. Όμως συχνότερα αποτελεί τροχοπέδη καθώς θέλει να καθορίσει τη στάση και τη θέση μας στη ζωή.
Έτσι, συνεχίζουμε να προχωράμε φορτωμένοι ακόμη με ερωτήματα αναπάντητα, με χιλιάδες «αν», προσπάθειες άκαρπες και ματαιώσεις. Παραμένουμε όρθιοι, αντιμέτωποι με το τώρα, ιδεολόγοι και πραγματιστές αλλά τότε ξεκινά η αναζήτηση. Η απόπειρα ανακάλυψης της πραγματικής ταυτότητάς μας συνήθως ξεκινά όταν αντιλαμβανόμαστε πως η ζωή δεν διαγράφει μια επιθυμητή πορεία. Το αποτέλεσμα είναι να βρισκόμαστε σε συνεχή σύγκρουση μεταξύ των προσωπικών μας επιδιώξεων και των προσδοκιών των άλλων.
Αυτογνωσία είναι η διαδικασία που μας οδηγεί στην αναγνώριση των δυνατών στοιχείων της προσωπικότητάς μας αλλά και των αδυναμιών μας. Είναι μια μακριά, δύσκολη και ενδεχομένως επώδυνη εσωτερική διεργασία που μας βοηθά σταδιακά να γνωρίσουμε τις αληθινές σκέψεις και τις πεποιθήσεις μας, τα κίνητρα και τα συναισθήματά μας. Η αυτογνωσία μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τους άλλους ανθρώπους. Να διακρίνουμε το πώς αντιλαμβάνονται οι άλλοι τον καθένα από εμάς. « Το να γνωρίζεις το προσωπικό σου σκοτάδι είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσεις το σκοτάδι των άλλων » ( Carl Jung ).
Το γνωρίζουμε καλά: η ζωή μας είναι ταξίδι. Είμαστε σε μια κίνηση αέναη μέσα στο χρόνο. Κάποιοι ταξιδεύουν στατικά, βολεμένοι μέσα στο χρυσό κλουβί που στέγασαν τη ζωή τους. Κάποιοι λίγοι, ανήσυχοι νομάδες ψάχνουν ν’ ανακαλύψουν καινούργια μονοπάτια για να συνεχίζουν την πορεία τους. Ο φόβος του άγνωστου, το σφίξιμο της ψυχής, η αμφιβολία, τα ερωτήματα και η αγωνία της αποτυχίας πετρώνουν τα βήματα. Όμως υπάρχει μια φλόγα μικρή, υπάρχει και η πρόκληση του ρίσκου που ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Αυτοί οι ταξιδιώτες δεν ξέρουν αν θα είναι νικητές ή ηττημένοι. Σημασία γι αυτούς έχει το ψάξιμο, η αναζήτηση, η εμπειρία, το ταξίδι. Η ζωή τους προσκαλεί να προχωρήσουν!
Έχουμε κατανοήσει την έννοια των ρημάτων: αναγνωρίζω και αποδέχομαι. Αναγνωρίζω την αγάπη, τη φιλία, αυτούς που είναι κοντά μου. Αποδέχομαι εμένα με τις σωστές και τις λανθασμένες επιλογές μου. Η ζωή δεν είναι για κανέναν ευθεία γραμμή κι αυτό είναι το μεγάλο της θαύμα.
Σκοτεινιάζει νωρίς κι η πόλη είναι μαγική με τα φώτα της. Φωτισμένα καράβια αρμενίζουν τις ελπίδες και δίνουν πνοή στα όνειρά μας. Χαμογελάμε! Η ζωή προχωρά!
16 Δεκέμβρη 2019, Βάσω Σίδη, e Woman
