Είναι κοινή και αποδεκτή η αίσθηση της ανασφάλειας που δημιουργεί στον καθένα μας η γήρανσή του.
Απόλυτα ανθρώπινο, γιατί χωρίς να γνωρίζω αν υπάρχουν διαφορετικά δεδομένα, μόνο ο άνθρωπος ταλαιπωρείται συνειδητά τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά από το πέρασμα του χρόνου πάνω του. Πιθανά μόνο ο ίδιος αντιλαμβάνεται τις εκπτώσεις του οργανισμού με το πέρασμα των ετών, για αυτό και είναι ο μόνος από τα πρωτεύοντα που έχει εφεύρει ασφαλιστικό σύστημα.
Και φυσικά δε θα θεωρήσω τους εαυτούς μας άτυχους που ζουν στην εποχή του αυξημένου προσδόκιμου επιβίωσης. Δε θα είχε νόημα ένα σφριγηλό και ακμαίο σώμα διαρκώς εκτεθειμένο στους διάφορους μικροοργανισμούς. Δε θα είχε αξία η ζωτικότητα των νιάτων αν ήταν εγκλωβισμένη στις γνάθους ενός αιλουροειδούς. Οι ρυτίδες τα παλαιότερα χρόνια ήταν ένα παράσημο αντοχής και όχι ο στόχος μιας ένεσης υαλουρονικού.
Στην εποχή μας υπάρχει μια συνεχόμενη διαδικασία συζητήσεων, ερευνών και αναζητήσεων για την καθυστέρηση αυτής της φθοράς και μια πληθώρα σπατάλης χρημάτων για τη ματαιόδοξη διατήρηση της νεανικής όψης.
Οι απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα, πολλές φορές βρίσκονται στα πιο απρόσμενα σημεία και στις πιο περίεργες συνθήκες. Για ακόμη μια φορά χτες βεβαιώθηκα ότι ο πιο άμεσος, αποτελεσματικός και οικονομικός τρόπος να γυρίσει κάποιος το χρόνο πίσω, να γευτεί ένα ψυχολογικό ελιξίριο της ζωής, είναι να παραβρεθεί σε ένα χώρο γεμάτο με άτομα μεγαλύτερης ηλικίας από τον ίδιο. Δημιουργήστε όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται την παρακάτω εικόνα με τη φαντασία σας.
Πέντε κρεβάτια, πέντε γυναίκες με κατάγματα ισχίων, πέντε ασπρομάλλες κυρίες των οποίων το άθροισμα της ηλικίας πλησιάζει το μισό της χιλιάδας, πέντε ηρωίδες της ζωής, ζωντανά βιβλία ιστορίας και παρατηρητές των τρομακτικών εξελίξεων σε κάθε επίπεδο. Πέντε γυναίκες που για να καταγράψουμε τη μαγεία των προσωπικών τους ιστοριών, πιθανά θα χρειαστούμε τόσες σελίδες όσες και τα χρόνια τους.
Σε αυτό το μαγικό χώρο, τα χρόνια που πέρασαν πάνω σου, μοιάζουν με στιγμές μπροστά στην απεραντοσύνη της αιωνιότητας. Τα γκρίζα μαλλιά μοιάζουν με νιφάδες χιονιού σε κορακόχρωμο έδαφος, οι λίγες ρυτίδες μοιάζουν με φυσιολογικές πτυχές του σώματος κατά τη διάρκεια εκφράσεων του προσώπου και οι μικροί πόνοι στα γόνατα με τους αντίστοιχους των περιόδων απότομης ανάπτυξης.
Ιδιαίτερη αξία έχουν οι υπέροχες στιγμές στις οποίες προσπαθούν να αποσπάσουν τη προσοχή σου και στην κυριολεξία απευθύνονται με εκφράσεις που είχες χρόνια να ακούσεις. Παλικάρι, νεαρέ και παιδί, λέξεις που ίπτανται πάνω σου μέσα σε μια ακουστική πανδαισία αυτοπεποίθησης. Και εσύ γεμάτος πλέον νεανικό μπρίο και εφηβική ορμονική έκρηξη, να γυρνάς προς κάθε κατεύθυνση για να επιβεβαιώσεις ότι το υποκείμενο της αναζήτησης είσαι εσύ ο ίδιος. Τα μάτια σου βλέπουν πιο καθαρά από ποτέ, τα αυτιά σου ακούν πιο ευδιάκριτα από ποτέ και όλο σου το σώμα μοιάζει να έχει αναγεννηθεί, στην προσπάθειά του να αποδείξει σε σένα και τον περίγυρο ότι λειτουργεί με απόλυτη ακρίβεια και αποτελεσματικότητα.
Μέσα σε εκείνο τον χώρο, νιώθεις τις πέτρες να θρυμματίζονται στα στιβαρά σου δάκτυλά, ενώ μέχρι πριν καμία ώρα τοποθετούσες πάγο στον ώμο ώστε να σε ανακουφίσει από μια χρόνια αρθρίτιδα. Μέσα σε εκείνο το χώρο νιώθεις τη μέση σου να είναι έτοιμη να σηκώσει τον κόσμο ολόκληρο και τον εαυτό σου αντίστοιχο του Άτλαντα, ενώ μέχρι το προηγούμενο βράδυ ξυπνούσες μέσα στον ύπνο σου για να κολλήσεις ένα έμπλαστρο μήπως και ανακουφιστείς από τους σπασμούς.
Μέσα σε εκείνο τον χώρο, το μυαλό σου παράγει συνεχώς ώσεις, βρισκόμενο σε μια συνθήκη εκστατικής λειτουργίας, ενώ μέχρι την προηγούμενη ημέρα έγραφες σε χαρτάκι τη θέση που άφησες σταθμευμένο το αυτοκίνητό σου, ώστε να μην την ξεχάσεις. Μέσα σε κείνο τον χώρο, σχεδόν έχεις την αίσθηση ότι σε περιμένει μια αλάνα για να γρατζουνίσεις τα γόνατά σου, μια ανυπομονησία για το επόμενο πάρτι που θα πας και ένα πιεστικό άγχος για τα σχολικά μαθήματα της επομένης. Παραζάλη στην κυριολεξία, σε σημείο που να ελέγχεις την ταυτότητα σου για να οριστικοποιήσεις ότι τα κρατικά έγγραφα μετά βεβαιότητας λανθάνουν.
Ολική μεταμόρφωση, ταξίδι στο παρελθόν, επιστροφή στην εφηβεία σου και στα πρώτα χρόνια ενηλικίωσης. Ένα πολύτιμο δώρο για την ανασφάλειά σου και ένας σύμμαχος για τις ψυχολογικές σου μεταπτώσεις. Αρκεί φεύγοντας από το δωμάτιο να μη χρειαστεί να επισκεφτείς μια φοιτητική καφετέρια. Γιατί τα ταξίδια στο χρόνο μπορούν να πραγματοποιηθούν προς δύο κατευθύνσεις. Προς το παρελθόν μα και προς το μέλλον.
