Χριστούγεννα.
Μέρες νοσταλγίας, που ψάχνεις πίσω να βρεις ανθρώπους δικούς σου. Ένα δικό σου κομμάτι που τώρα σου λείπει. Τους ψάχνεις στην ψυχή σου..
Εκεί υπάρχουν όλοι εκείνοι, που σε βοήθησαν να έχεις αναμνήσεις, που ξυπνάνε μέσα από μυρωδιές και από εικόνες. Κάθε χρόνο το ίδιο πράγμα. Ξέρεις πως θα τους βρεις εκεί... Άνθρωποι που κάποτε ανταλλάξατε ευχές, άνθρωποι που μοιραστήκαμε πολλά. Άλλοι με τα χρόνια δεν άντεξαν και οι δρόμοι σας χωρίστηκαν...
Δεν κρατάς κακία. Μέσα στο χρονοντούλαπό σου έχεις τις πιο γλυκές αναμνήσεις. Άλλοι πάλι έμειναν για λίγο περαστικοί βλέπεις. Κρατάς ό, τι καλό σου έδωσαν. Είναι και εκείνοι που δε διάλεξαν να είναι μακριά σου αυτές τις μέρες. Το διάλεξε η ζωή. Ίσως και για αυτούς να πονάς περισσότερο. Ένα «αντίο» πονάει πιο πολύ από ένα «τα λέμε». Θα ήθελες να γυρίσεις πάλι πίσω. Όπως τότε, που έγραφες γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Αχ, αλήθεια πόση ανάγκη το έχεις και τώρα. Να γράψεις ένα γράμμα και να του ζητήσεις λίγες στιγμές με όλους όσοι έχουν βοηθήσει να φτιάξεις όλες αυτές τις αναμνήσεις.
Να έρθουν όλοι για λίγο. Να τους πεις όσα δεν έχεις προλάβει. Ένα «σ 'αγαπώ», ένα «συγγνώμη», ένα «μου λείπεις» και ένα «να προσέχεις». Δε θες δώρα και αστραφτερά στολίδια. Αγάπη θες και τους ανθρώπους σου. Μια αγκαλιά είναι αρκετή για να γαληνέψει η ψυχή. Κάθε Χριστούγεννα το ίδιο συναίσθημα, κάθε Χριστούγεννα και κάποιος λείπει...
Άγιε μου Βασίλη κράτα όσους με αγαπάν και αγαπάω. Όσο για εκείνους που μου λείπουν, είναι πάντα κοντά μου.
Χάρισε μια αγκαλιά κι ένα «σ’ αγαπώ», είναι τα μόνα που δε θέλουν φανταχτερά περιτυλίγματα για να φανεί η αξία τους. Ζέστανε την ψυχή σου με συγχώρεση και με ενδιαφέρον. Τίποτα δε διαρκεί για πάντα και τίποτα δε μένει ίδιο…
