Όλοι μας - είναι αλήθεια- χάνουμε πολύτιμο χρόνο αναλωμένοι σε προβλήματα, όχι απαραίτητα μείζονα, μέσα σε λαβύρινθους δυσεπίλυτων καταστάσεων. Άλλοτε πάλι κυνηγώντας χίμαιρες και το «άπιαστο» βάζουμε τον εαυτό μας σε μια διαδικασία ενός μαραθώνιου με εμπόδια κι εκεί που δεν υπάρχουν.
Πολλές φορές ονειρευόμαστε και προσδοκούμε πράγματα που ξέρουμε πως δεν πρόκειται ποτέ να εκπληρωθούν και σκοτίζουμε αδίκως το μυαλό μας...προσπερνώντας και ξεχνώντας όλα εκείνα τα μικρά κι ασήμαντα μα πολύ σημαντικά εν τέλει που είναι ικανά να αλλάξουν τη διάθεση, τη ψυχολογία, ως και τη ζωή μας!
Παραλληλίζοντας ένα «σκοτισμένο μυαλό» με τον «συννεφιασμένο ουρανό», θα διαπιστώσετε πως δυο τρόποι υπάρχουν για να φύγουν τα σύννεφα!
Μ’ έναν δυνατό αέρα ή μια βροχή...
Το ρόλο του «αέρα» στα μυαλά μας, μπορεί να τον παίξουν οι θετικές σκέψεις! Σκεπτόμενοι με θετικό τρόπο, καθαρίζουμε το μυαλουδάκι μας απ' τις σκοτούρες, αλλά κι όπου δε χωράει άνεμος, δεν είναι κακό ν' αφήσουμε να ξεσπάσει μια βροχή δακρύων... (θα 'λεγα μάλιστα ότι αυτή η εκδοχή είναι και πιο λυτρωτική...)
Μετά απ' αυτό το τοπίο θα έχει καθαρίσει κι όλα θα μοιάζουν αλλιώς στη πιο καθαρή διάστασή τους...
Όλοι μας τρέχουμε και ζούμε σε ρυθμούς που πιθανόν δεν αντέχουμε και σίγουρα δε θα θέλαμε, μα δε θα πρέπει να παραμελούμε τη βαθύτερη ανάγκη του εαυτού μας να γνωρίσει τον εσωτερικό του κόσμο και να εμβαθύνει στα πραγματικά «θέλω» του, εστιάζοντας έστω και λίγα λεπτά της κάθε μέρας μόνο σ' αυτά...
Όσο γρήγοροι κι αν είναι οι ρυθμοί μας, πάντα υπάρχει λίγος χρόνος για μια συζήτηση εκ βαθέων με τον εαυτό μας!
Μια συζήτηση που ακόμη κι αν οι αλήθειες της δε μας αρέσουν θα πρέπει να την επιδιώκουμε!
Μόνο με την αυτογνωσία έχουμε ελπίδα να εξασφαλίσουμε μια πιο ισορροπημένη ζωή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας.
Το μυστικό είναι να είμαστε οι «πρωταγωνιστές» της ζωής μας και όχι απλοί «θεατές».
Ν' ακούμε τις βαθύτερες ανάγκες του και να τον παροτρύνουμε να βρίσκει τις σταγόνες χαράς που κρύβει η κάθε στιγμή και να του επιτρέπουμε ν' απολαμβάνει κάθε μικρή του νίκη.
Λένε πως «όταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ, τότε ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το επιτύχεις», και αλήθεια πολλές φορές το σύμπαν μου, μου το απέδειξε!
Εκείνο που έχουμε πραγματική ανάγκη, δεν είναι η ελπίδα αλλά η βεβαιότητα ότι η ζωή μπορεί να μας εκπλήξει αργά ή γρήγορα άλλη μια φορά.
Και σίγουρα καλύτερα να ζούμε με βεβαιότητες που μας «ανεβάζουν» παρά με αμφιβολίες που μας απελπίζουν.
