Ναι μικρό μου, μου έχεις πει για την απονιά ετούτου του κόσμου, μα έχει και τα καλά του!
Για θυμήσου πόσες φορές μέσα στην απονιά αυτή ανέδειξες τον υπέροχο εαυτό σου και στάθηκες πιο πάνου από του κόσμου τα χαμηλά κεφάλια;
Για σκέψου ότι μέσα από τα αδηφάγα τους σαγόνια εσύ γιγάντωσες μια αξιοπρέπεια και έβγαλες τόση λάμψη που τους ανάγκασες στα καβούκια τους να κρυφτούν!
Ναι μάτια μου γλυκά, το ξέρω πως προσμένεις αυτό το χέρι που το μάγουλο θα σου χαϊδέψει και πως αντ’ αυτού εκεί που με πάθος ανάγκης λαχταράς να το νιώσεις, σου έρχεται μια ανάποδη που τσακίζει τα αισθήματα και φέρνει τη στιφάδα του αίματος στο στόμα.
Μα βάλε με το νου σου πως έτσι έμαθες απλόχερα να χαρίζεις το δικό σου το χάδι, να αναδεικνύεις το δικό σου υπέροχο συναισθηματικό κόσμο, και να είσαι εκεί για τα μάγουλα που σε χρειάζονται!
Ναι καρδιά μου, έχεις σκοντάψει –και θα σκοντάφτεις– απάνω σε τσίγκινες και σκουριασμένες πανοπλίες που φοράν οι άνθρωποι για να κρύψουν τη γύμνια της ψυχής τους.
Ξέρω πως το σκέφτεσαι πολύ να κρατήσεις και εσύ την πανοπλία σου.
Θωράς πως έτσι θα προστατευτείς; Να σου πω ένα μυστικό; Αν την κλειδώσεις πάνω σου, θα τη συνηθίσεις τόσο πολύ που θα τη θεωρείς φυσιολογική.
Όμως το σώμα σου, θα μεγαλώνει.
Και αυτή θα σφίγγεται ασφυκτικά επάνω σου. Και με τα χρόνια, θα σε πνίγει.
Και ξέρεις, ο κόσμος θεωρεί φυσιολογικό αυτό το πνίξιμο. Και το υπομένει με χαρά.
Είναι η ασφάλεια του συνηθισμένου και του γνωστού αυτό. Μέχρι που η πανοπλία σου, θα σου αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά, το χαρακτήρα και τα συναισθήματα.
Αν τη στιγμή της απόγνωσης, αντί να κλειδωθείς μέσα της, αναδείξεις τον εαυτό σου και δηλώσεις ευθαρσώς το ποιος είσαι, το πού πηγαίνεις, και το τι επιλέγεις, τότε όλες οι πανοπλίες των σημαντικών για σένα ανθρώπων θα γίνουν παλιοσίδερα.
Επειδή χαρά μου, ο δρόμος είναι μοναχικός μέχρι να αναγνωρίσουν οι γύρω σου ότι είναι αδιαπραγμάτευτος. Τότε το μονοπάτι σου λάμπει τόσο πολύ, που όλοι θέλουν να το ακολουθήσουν. Και όσοι δεν μπορούν, ζαλισμένοι από τη λάμψη της γυμνής αλήθειας σου, θα κοιτάξουν κάπου αλλού να κρυφτούν.
Δημήτρης Νομικός
Απόσπασμα από το βιβλίο "Πες μου Δάσκαλε" από τις εκδόσεις iwrite
