Είναι ντροπή να αφήνεις μια γυναίκα να κλαίει μόνη της

Είναι ντροπή να αφήνεις μια γυναίκα να κλαίει μόνη της (pixabay)

Τι να τάξεις στην αγάπη ποια είναι τα μαγικά να μην δίνει μόνο δάκρυ κι αναφιλητά;

Από το τραγούδι, Γυναίκα του Κώστα Τριανταφυλλίδη.

Απόψε θα σου μιλήσω για εκείνη την γυναίκα που πίσω από την ομορφιά της κρύβει τον πόνο.

Για την γυναίκα που όταν κοιτάζει τον εαυτό της στο καθρέπτη δεν βλέπει ψεύτικες βλεφαρίδες και φουσκωμένα χείλη.

Βλέπει κάτι πιο βαθύ. Την αγάπη. Και δεν ξέρει τι να της πει. Τι να της τάξει. Και αναρωτιέται. Τάζεις στην αγάπη; Όχι, απαντάει. Γιατί η αγάπη έρχεται εκεί που δεν την περιμένει κανείς.

Κατάλαβες μάγκα μου;

Αυτή η γυναίκα προτίμησε να μπει μέσα της η μοναξιά και να την κυβερνήσει από δική της επιλογή.

Δε μιζεριάζει. Δεν κλαίγεται. Μόνο κλαίει. Και μόλις τελειώσει το μοναχικό της ζεϊμπέκικο μεταμορφώνεται σε μια όμορφη γυναίκα που κανείς δεν ξέρει τίποτα γι' αυτήν. Παρά μόνο ο καθρέφτης της.

Θυμάσαι τι σου είπα στην αρχή; Πίσω από την ομορφιά της κρύβεται ο πόνος. Αυτός ο πόνος που εξυψώνει την γυναίκα σε ένα ανώτερο είδος γυναίκας που δεν αποχαιρετά το όνειρό της αλλά τον χρόνο που δεν της το έφερε ακόμα. Και το κάνει με απόλυτη αξιοπρέπεια. Γιατί δεν ζητάει. Αναζητάει.

Γιατί αυτή η γυναίκα μάγκα μου αξίζει πραγματικά. Και δεν ζητάει πολλά γιατί αξίζει τα περισσότερα.

Ξεκίνα να χορεύεις στον ρυθμό του μοναχικού της ζεϊμπέκικου και στην στροφή της στάσου μπροστά της. Κοίτα την στα μάτια, σκούπισε τα δάκρυα της, πιάσε την από το χέρι και μην αφήσετε την αγάπη να γλιστρήσει σε βαθιά νερά.

Είναι ντροπή μάγκα μου να αφήνεις μια γυναίκα να κλαίει. Είναι ντροπή να χορεύει μόνη της! Κράτα την δυνατά...