Γνωρίζεις τον καλό σου και όλα κυλάνε κατ' ευχήν. Σιγά σιγά σου γνωρίζει τους φίλους του και συ τους δικούς σου. Έρχεται και η γνωριμία με τους γονείς.
Κοινές παρέες, ζευγάρια που πάνε μαζί στο σινεμά ή μια εκδρομή. Οι γάμοι σας γίνονται σχετικά κοντά. Είσαι πολύ ευτυχισμένη. Έχεις φίλες να μοιραστείς γεγονότα, δρώμενα και πολλές αλλαγές. Οι εγκυμοσύνες σας επίσης κοντά. Η μία συμβουλεύει την άλλη. Κοινά παιδικά πάρτι και επισκέψεις σε παιδότοπους. Τα καμάρια σας γίνονται αυτοκόλλητα.
Κι εκεί κάτι δεν πάει πια καλά. Η σχέση σου με τον άντρα σου και πατέρα του παιδιού σου έχει βαλτώσει. Το παλεύεις μα δε βρίσκεις διέξοδο. Δεν είναι κανείς σας αυτό που ήταν πριν. Το βλέπετε και οι δυο. Αποφασίζετε από κοινού ή και όχι να χωρίσετε τους δρόμους σας. Αν και φοβάσαι αυτή τη μεγάλη αλλαγή, ξέρεις πως έχεις γύρω σου φίλους και φίλες που θα σε στηρίξουν και θα σε καταλάβουν. Αμ δε!
Οι φίλες αυτές σιγά σιγά απομακρύνονται. Δεν είσαι πια η κυρία του κυρίου. Είσαι πια διαζευγμένη, άρα όχι τόσο σοβαρή, μιας και μπορείς πια να φλερτάρεις και να βγεις έξω χωρίς να δίνεις λογαριασμό. Πρόσφατα έμαθες ότι κάποια από αυτές τις φίλες κάνει τα γενέθλια του παιδιού της, χωρίς να καλέσει το δικό σου. Είδες το μικρό σου στεναχωρημένο γιατί στο σχολείο δεν το παίζουν όπως παλιά.
Στα κυριακάτικα τραπέζια δε σε καλούν πια. Κι όταν τύχει να σε καλέσουν από υποχρέωση, το κλίμα είναι βαρύ. Όταν εσύ ζητάς σε κάποια να πάτε για ένα καφέ, συνήθως δε προλαβαίνει.
Κι όταν εσύ με τον καιρό γνωρίζεις κάποιον που πιστεύεις πως σου ταιριάζει, δεν τον καλοδέχονται οι φίλες σου. Ειδικά οι άντρες αυτών. Για κείνους θα ναι πάντα ο γκόμενος. Και λόγια θα ακουστούν από πίσω, πως ίσως τον είχες κι από πριν. Πως ότι κι αν είχε γίνει μέσα στο σπίτι σου έπρεπε σα γυναίκα να κάνεις τα πάντα για να το κρατήσεις όρθιο. Είναι κουβέντες που δε στις έχουν πει μα τις διαβάζεις στο επικριτικό τους βλέμμα.
Κι αν όλα αυτά δεν είναι ρατσισμός τότε τι είναι; Ακόμα και στις μέρες μας λοιπόν, αυτά συμβαίνουν. Η διαζευγμένη μανούλα, είναι ακόμα δακτυλοδεικτούμενη. Στους φίλους, στους συγγενείς, στην εργασία.
Λίγοι βάζουν τον εαυτό τους στη θέση σου. Κανείς δε ξέρει τι πέρασες μέχρι να αποφασίσεις να αναλάβεις σχεδόν μόνη σου την ανατροφή ενός παιδιού. Και ποιοι λόγοι σε έκαναν να φύγεις από τη βολή σου και να παλέψεις αποκλειστικά εσύ για όλα. Γιατί κακά τα ψέματα, χωρίς ένα μπαμπά τίποτα δεν είναι το ίδιο.
Ξέρεις όμως τα διαζύγια, είναι σύνηθες στις μέρες μας. Επίσης ξέρεις πως σε μένα δεν μπορείς να προσποιηθείς την ευτυχισμένη σύζυγο, γιατί σε μένα έλεγες τα παράπονά σου τόσο καιρό. Θα σε συμβουλέψω λοιπόν το εξής. Ή να βρεις τη δύναμη να χαλάσεις κάτι που δε φτιάχνεται, όπως κάνει μια δυναμική μανούλα που τολμά ή απλά φτιάξτο και ζήσε όπως πρέπει.
Δε θες να έρθεις στη θέση μου για να δεις πόσο άσχημο είναι. Κι ούτε κι εγώ το θέλω. Κι αν είχα άλλη επιλογή θα την είχα χρησιμοποιήσει κι εγώ. Μα μην απομονώνεις λόγω της ταμπέλας που δεν ταιριάζει στο πρεστίζ το δικό σου και του συζύγου σου. Μην απομονώνεις γενικά. Αγάπα τον άλλον για αυτό που ακριβώς είναι και όχι για τον τίτλο που σέρνει μαζί του. Ο ρατσισμός είναι μάστιγα. Μην την κάνεις σημαία σου.
