Η εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση υπήρξε αναγκαιότητα και η εφαρμογή της στους μαθητές όλων των βαθμίδων προκάλεσε έντονους προβληματισμούς και δέχτηκε αρκετές επικρίσεις.
Σε μια πρώτη εκτίμηση, έρχεται σε αντίθεση με τα ερευνητικά δεδομένα που αναφέρονται στην επίδραση της οθόνης στη συμπεριφορά και στην επίδοση των παιδιών, καθώς αυξήθηκε ο χρόνος επαφής και ενασχόλησης των μαθητών με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, tablet ή κινητά τηλέφωνα..
Επιπλέον, διατηρεί ως κυρίαρχο τον διδακτικό ρόλο του εκπαιδευτικού, υποβαθμίζοντας τον παιδαγωγικό του ρόλο, και καταργεί ή απλοποιεί το πλέγμα των σύνθετων κοινωνικών αλληλεπιδράσεων που παίζουν καθοριστικό ρόλο μέσα στη σχολική τάξη.
Αν δεχτούμε πως οι μαθητές του Γυμνασίου & Λυκείου ήταν ήδη εξοικειωμένοι με τη χρήση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, οι μαθητές των μεγαλύτερων κυρίως τάξεων του δημοτικού σχολείου, ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τον «μαγικό» κόσμο του Internet και προφανώς ήταν απροετοίμαστοι να τον διαχειριστούν.
Κρίνεται, επομένως, σκόπιμο να απομυθοποιήσουμε την «παντοδυναμία» που έχουν η οθόνη και το πληκτρολόγιο στα μάτια τους.
Ας τους εξηγήσουμε πως το διαδίκτυο δημιουργεί μια ψευδή αίσθηση «ελευθερίας» στην επικοινωνία μας με τους άλλους. Με το πάτημα ενός κουμπιού, εισβάλλει αδιάκριτα στην καθημερινότητα του άλλου, καθώς η χιλιομετρική απόσταση που μας χωρίζει καταργεί την αίσθηση του χρόνου.
Ας τους εξηγήσουμε πως την ελευθερία της επικοινωνίας χωρίς όρια και περιορισμούς θα πρέπει να την έχουμε με τους αγαπημένους μας. «Αγαπημένοι»… τι όμορφη αυτή η λέξη! Ας μάθουμε στα παιδιά να διακρίνουν ποιοι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της και πως είναι μικρός ο αριθμός των ανθρώπων στη ζωή μας που αξίζουν να έχουν αυτόν τον τίτλο .
Ας τους εξηγήσουμε πως η επικοινωνία που παρακολουθεί τυφλά ή ομαδικά τις κοινωνικές συμβάσεις είναι απρόσωπη και από τη στιγμή που ο άνθρωπος ως «πρόσωπο» χάνει τη μοναδικότητά του, μια τέτοια επικοινωνία χάνει αυτόματα τη σημαντικότητά της.
Ας τους μάθουμε τα όρια που πρέπει να θέτουν στη διαδικτυακή επικοινωνία τους με τους άλλους, πώς να διατηρούν την αυτονομία τους, πώς να διαφοροποιούν τις σχέσεις τους, πώς να διακρίνουν τη συναισθηματική αλήθεια από τη λεκτική υπερβολή.
Ας τους εξηγήσουμε πως οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται πράξεις και χρόνο για να γίνουν σχέσεις ζωής, σχέσεις εμπιστοσύνης.
Ας τα μάθουμε να μην εμπιστεύονται την διπρόσωπη και αναξιόπιστη «μαγεία» του διαδικτύου. Η αληθινή μαγεία της ζωής βρίσκεται έξω από την ψυχρή οθόνη, μαγεύει τις αισθήσεις μας, μεθάει την καρδιά μας και την απολαμβάνουμε με τους αγαπημένους μας.
