Να ήσουν εδώ. Να κοιμόσουν δίπλα μου. Να άκουγες τις ιστορίες μου. Αυτές που δε λέω πουθενά και τις κρατάω για σένα.
Τα όνειρά μου, εκείνα τα τρελά…αυτά που φαντάζομαι το βράδυ.
Να ήσουν εδώ, να με πάρεις αγκαλιά, και να μπερδευτείς με τις σκέψεις μου. Να ήσουν εδώ, μαζί με ένα ποτό, και να χαθούμε…γιατί τα στενά του μυαλού μου μοιάζουν πιο αληθινά, πιο όμορφα, από την πραγματικότητά μου χωρίς εσένα.
Να ήσουν εδώ, να ζούσα το παραμύθι μου, και ίσως κι εσύ το δικό σου. Να πάρουν σάρκα και οστά οι σκέψεις μου. Και να σ’ αγαπήσω τόσο, όσο θέλω και περισσότερο από όσο χρειάζεται.
Να ήσουν απέναντι να δεις πόσο χαρούμενη είμαι μόνη μου. Πόσα έχω χτίσει και πόσα έχω γκρεμίσει με τη δύναμή μου τόσα χρόνια. Μόνη μου. Πόσο καλά γεμίζω τον εαυτό μου, και εξελίσσομαι όλο και περισσότερο.
Να ήσουν απέναντι να τα δεις όλα αυτά για τα οποία είμαι περήφανη. Όλα αυτά που μαζεύω για να έρθεις εσύ και να με βρεις ήδη γεμάτη…και μαζί να κάνουμε τη ζωή μια μεγαλύτερη περιπέτεια.
Έχω πολλά να σου ψιθυρίσω, και μια αγκαλιά μεγάλη…μα δεν είσαι εδώ. Δεν υπάρχει αρκετή θέληση στον κόσμο αυτό, για να είσαι εδώ.
Καληνύχτα λοιπόν…Θα σε περιμένω, ακόμα.
