Το όχι σημαίνει όχι, το 'πιασες μάγκα μου;

Το όχι σημαίνει όχι, το 'πιασες, μάγκα μου;

Όχι. Το όχι σημαίνει όχι, το 'πιασες μάγκα μου;

Δεν σημαίνει ούτε ναι, ούτε ίσως, ούτε θα δούμε.
Αυτά τα τρία γράμματα υποδηλώνουν άρνηση.
 Κατηγορηματική και ξεκάθαρη άρνηση. Το 'χουμε;

Βλέποντας μερικούς να χαρακτηρίζουν σαν «κόλαφο» την ποινή των βιαστών- δολοφόνων της Ελένης, εξοργίζομαι. Κόλαφος δεν είναι τα 25 (της ισόβιας κάθειρξης ντε!) χρόνια συν τα 15, καθώς λίγο πολύ όλοι ξέρουμε πως δεν θα εξαντληθούν αυτά τα 35 χρόνια στη φυλακή. Αυστηροτάτη των ποινών, σου λέει μετά.

Γίναμε θεοί και αφαιρούμε ζωές και δικαστές, με δεμένα από το σύστημα/ τη νομοθεσία χέρια, μην μπορώντας να επιβάλλουμε αυστηρότερες ποινές. Αλίμονο, κριτές δε θα γίνουμε. Κανείς δεν κάνει κριτική στο θέμα της Ελένης. Η οργή όλων αυτών των ανθρώπων για παραδειγματική τιμωρία των ενόχων πηγάζει όχι από κριτική, αλλά από αυτό που ονομάζεται ενσυναίσθηση.

Ενσυναίσθηση, για όσους αγνοούν (όπως παραδείγματος χάριν οι καταδικασθέντες), είναι το να μπορείς να ταυτίζεσαι συναισθηματικά με τον άλλο και να κατανοείς την συμπεριφορά και τα συναισθήματά του.

Ενάμιση χρόνο μετά την δολοφονία της Ελένης (λυπάμαι, δεν μπορώ να βάλω μια διαφορετική λέξη που να περιγράφει πιο ωραιοποιημένα την πράξη αυτή), δεν υπήρχε κανένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ, που να μην ταυτίστηκε είτε με την Ελένη είτε με την οικογένειά της. Έγινε παιδί όλων των Ελλήνων.

Ενσυναίσθηση είναι και το να μπεις στη θέση όλων αυτών που πήραν μέρος στην υπόθεση. Στους δύτες που εντόπισαν το σώμα της, στον ιατροδικαστή, στη ΓΥΝΑΙΚΑ εισαγγελέα που έπρεπε να εξετάσει όλα τα ευρήματα και σε όσους άλλους κλήθηκαν ώστε να διαλευκάνουν τα πεπραγμένα της τελευταίας νύχτας εκείνης της κοπέλας. Μάλλον ούτε που θα περνάνε από το μυαλό σας, οι νύχτες που έμειναν άυπνοι εξαιτίας των όσων είδαν ή εξαιτίας του φόβου μη ζήσει αυτός, κάποιος αγαπημένος τους και κανείς άλλος αυτό που έζησε η Ελένη.

Οι γονείς οφείλετε να μάθετε στα παιδιά σας το όχι. Το ότι δεν μπορούν να παίρνουν πάντα αυτό που θέλουν και δη από έναν άλλον άνθρωπο. Οφείλετε να τους διδάξετε, κυρίως μέσα από τις πράξεις σας, να σέβονται τον άλλον με τα όχι και τις επιθυμίες του, να αναγνωρίζουν τα δικαιώματά του, να μην τον βλάπτουν. Δεν χρειάζεται να επέλθει ένας τόσο άδικος θάνατος για να καταλάβουμε πως έγινε μία τόσο μεγάλη «ζημιά». Βλέπετε, επειδή δυστυχώς η Ελένη δεν ήταν το πρώτο θύμα βιασμού (μακάρι να ήταν το τελευταίο όμως), ακόμα κυκλοφορούν ανάμεσά μας γυναίκες που έχουν υποστεί αυτό το μαρτύριο εν έτει 2020).

Ίσως να δουλεύουν δίπλα σου, να μένουν στην ίδια πολυκατοικία με εσένα, να βρίσκονται μέσα στο οικείο περιβάλλον σου. Μπορεί το σώμα να γιατρεύει τις πληγές του, μα η ψυχή όσο κι αν μπαλώνεται πάντα κάπως θα αιμορραγεί και θα υποφέρει.

Η Ελένη θα μπορούσα να ήμουν εγώ, η μητέρα σου σε νεότερη ηλικία, η φίλη σου, η αδερφή σου. Η Ελένη θα μπορούσε να ήσουν εσύ. Για εκείνη λοιπόν και για να μη βρεθεί καμιά άλλη στη θέση της, θυμηθείτε μονάχα δύο λέξεις... ΟΧΙ... ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ.

Δεν θα σχολιάσω την ποινή, μονάχα να θυμάστε... «Εδώ είναι ο παράδεισος κι η ο κόλαση εδώ...»

(Σημ.: Η κόλαση δεν αναφέρεται στην φυλακή, στους χαροκαμένους γονείς της αναφέρεται).