Δεν ξεχνάμε ποτέ τους τόπους δίχως χρόνο.
Όλοι μας τους έχουμε ζήσει, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλον.
Είναι εκείνοι οι τόποι που μεταφερόμαστε όταν βλέπουμε κάτι που μιλάει στην ψυχή μας.
Ο χρόνος για λίγο πηγαίνει πιο αργά, μας αφήνει να παρατηρήσουμε.
Να κατανοήσουμε.
Να αποτυπώσουμε.
Για να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτή τη στιγμή.
Δε θα την ξεχάσουμε, όσο κι αν θέλουμε, όσο κι αν πονάει ώρες ώρες.
Γιατί οι άνθρωποι είμαστε ψυχές και σώματα, είμαστε αυτό που δείχνουμε κι αυτό που τα μάτια μας μαρτυρούν.
Είμαστε η αίσθηση του χώματος μετά την βροχή, ο ήλιος πάνω στο χιόνι, το χαμόγελο σε έναν άγνωστο.
Δεν ξεχνάμε ποτέ τους τόπους δίχως χρόνο.
Ξέρουμε ότι θα ζήσουμε εκεί ξανά στα όνειρά μας .
