Φωτογραφί-ΖΩ: Η καρδιά, ενικός αριθμός

Φωτογραφί-ΖΩ: Η καρδιά, ενικός αριθμός

Νησί. Καλοκαίρι. Αλμύρα σε σώμα και μαλλιά.

Το σκηνικό πανέμορφο, απ’ αυτά που κλείνεις τα μάτια και τα σκέφτεσαι συχνά.
Απ’ αυτά που ακόμα και τη στιγμή που τα ζεις, ξέρεις πως θα επανέρχονται ξανά και ξανά στη μνήμη σου.

Γιατί όλα και τίποτα τα βρήκες εκεί. Κι όμως, ένας ήλιος που άρχισε να βυθίζεται μέσα στο Αιγαίο τελειοποίησε την ήδη άρτια στιγμή που θα σε σημάδευε. Σχεδόν από τύχη και σχεδόν χαμένοι οδηγείστε σε ένα ξέφωτο, με μία θέα που δε θα βρεις σε καμία καρτ ποστάλ και σε κανέναν ταξιδιωτικό οδηγό. Σχεδόν δε θα μπορέσεις να το περιγράψεις σε φίλους. Ήταν το δικό σας ηλιοβασίλεμα.

Αυτό που θα θυμάστε. Αυτό που η ευτυχία σάς εξανάγκασε να απαθανατίσετε για να μη χαθεί ποτέ αυτή η ζεστασιά που σας έκαιγε και ταυτόχρονα σας γαλήνευε.

Αυτή τη φορά δε φωτογραφίσατε τα πρόσωπά σας γιατί ήσασταν σίγουροι πως τα πηγαία χαμόγελα δε λησμονιούνται. Η ώρα περνούσε, ο ήλιος κοκκίνιζε και ήταν σα να πυροδοτεί την καρδιά σας.
Η καρδιά. Ενικός αριθμός.

Γιατί σε κρατούσε σφιχτά. Και είχατε γίνει ένα. Ένας χτύπος, μία ένταση. Πληρότητα.
Μείνατε εκεί ώσπου να νυχτώσει, και ο ήλιος που σας ένωσε να εξαφανιστεί.
Μπήκατε στο αυτοκίνητο και υποσχεθήκατε να επιστρέψετε.
Μαζί.