Είχα μία αγάπη.
Είχα μία αγάπη θαρραλέα, δυνατή, ατρόμητη, που δε φοβόταν, δε μασούσε, είχε τσαμπουκά και έφτυνε κατάμουτρα τη ρουτίνα, τη συνήθεια και την απραξία.
Είχα μία αγάπη, που άρπαζε από τα μαλλιά τις αναποδιές και τις δυσκολίες της ζωής και τις έστελνε στον διάολο. Είχα μία αγάπη ειλικρινή, υπομονετική, πιστή, που γυρνούσε την πλάτη στην υποκρισία, στη δειλία, στον εγωισμό και ήταν πάντα εκεί για να σου απλώσει το χέρι.
Είχα μία αγάπη φωτεινή, λαμπερή, ηλιόλουστη που απαρνιόταν όλα τα σκοτάδια και τις καταιγίδες του κόσμου και έβγαινε νικήτρια και αλώβητη.
Είχα μία αγάπη σαν αυτές που γράφουν στα παραμύθια και στα τραγούδια.
Είχα μία αγάπη αληθινή, από αυτές που μόνο μία φορά τις συναντάς και δεν μπορείς να ξαναβρείς.
Είχα μία αγάπη που η μοίρα την έβαλε στο μάτι. Την κυνήγησε, την πρόδωσε και την σκότωσε.
Είχα μία αγάπη και την έχασα.
Την έχασα και πρέπει μάθω να ζω χωρίς αυτή.
Είχα μία αγάπη και έμεινα μόνη. Η καρδιά μου θρυμματίστηκε σε χιλιάδες κομμάτια και δεν μπορεί να ξανακολλήσει. Πρέπει να μάθω να ζω μισή και κομματιασμένη.
Είχα μία αγάπη που θα την περιμένω να γυρίσει μέχρι να κλείσω τα μάτια μου.
Είχα μία αγάπη...
