Ο έρωτας λένε πως είναι το καλύτερο πράγμα που θα σου συμβεί. Ναι. Αναμφίβολα. Θυμάσαι πώς ήταν όταν είχες ερωτευτεί;
Για πρώτη φορά όμως.
Η πρώτη που είναι και θα παραμείνει αξέχαστη. Είτε το θες είτε όχι. Έστω και αν έχεις ερωτευτεί το πιο ακατάλληλο άτομο, σίγουρα έχεις κρατήσει στον σκληρό δίσκο του μυαλού σου στιγμιότυπα. Από το πρώτο καρδιοχτύπι, από το χαρακτηριστικό που σε σκλάβωσε απάνω της. Αυτό που σε έκανε να γυρίσεις και να δεις την ωραία Ελένη. Είτε αυτή η ωραία Ελένη ήταν ένα πλάσμα αδειανό και ατόφιο, είτε αυτή η ωραία Ελένη ήταν η πραγματικά αληθινή ωραία Ελένη. Αυτό που σε έκανε να πετάς και να γεμίζει πεταλούδες το στομάχι.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε έως την στιγμή που πεθαίνουμε, περνάμε μια πληθώρα συναισθηματικών αλλαγών. Μισούμε, αγαπάμε, ζηλεύουμε, ξεσπάμε, ερωτευόμαστε.
Κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή τα συναισθήματα μας αλλάζουν, είτε ταχύτατα είτε όχι.
Είμαστε σαν ένα ηφαίστειο.
Σαν ένα απρόβλεπτο όμως ηφαίστειο. Καθ’ όλη την πορεία της ζωής μας, όλα αλλάζουν.
Αλλάζει το σώμα, αλλάζουμε ως χαρακτήρες, αλλάζει και ο κόσμος. Σε μια στιγμή, σε κάποια ηλικία εκλιπαρείς την αθωότητα που είχες, όταν ήσουνα παιδί. Ο χαρακτήρας σου δεν μπορούσε να μείνει αμετάβλητος, μετά από τόσα χρόνια. Το ηφαίστειο είτε είναι έτοιμο να χύσει την λάβα του είτε σιωπά και ηρεμεί. Ανά πάσα στιγμή αυτό αλλάζει απρόβλεπτα.
Λένε, πως η παιδική ηλικία ίσως είναι και η καλύτερη, η πιο αθώα και αλησμόνητη. Με βάση τούτο θα κτίσεις και θα πλάσεις χαρακτήρα. Οι μνήμες της παιδικής μας ηλικίας θα μας συνοδεύουν για μια ζωή. Πραγματικά αποτελεί σημείο αναφοράς πολλών μελετών, ψυχολόγων κ.α. Για μένα αποτελεί θαυμασμό. Προβληματιστείτε, πώς τα παιδιά ανταποκρίνονται και πώς βλέπουν τον έρωτα. Για πρώτη φορά.
Τα μικρά παιδιά περιεργάζονται τα πάντα, περιεργάζονται με τα γλυκά μεγάλα ματάκια τους, τα ερωτευμένα ζευγαράκια. Πώς συμπεριφέρονται, πώς κινούνται, πώς περπατάνε, πώς μιλάνε μεταξύ τους, αλλιώτικα. Παρατηρούν τις φλογερές ματιές που κοιτάνε ο ένας τον άλλο, τα ανεξήγητα περιστρεφογυρίσματα που ίσως κάνουν όταν σταματάνε στη μέση του δρόμου. Πράγματα πρωτόγνωρα για εκείνα. Μέσα τους πηγάζει η αθωότητα. Ίσως κάποιες παρατηρήσιμες συμπεριφορές να μην τις καταλαβαίνουν ακόμα. Ίσως να τους φαίνονται περίεργα κάποια πράγματα.
Δεν καταλαβαίνουν και πολλά ακόμη. Αρχίζουν στην πορεία όμως να καταλαβαίνουν, διότι αρχίζουν τα πρώτα νέα συναισθήματα. Που προφανώς θα αναζητήσουν να τα επεξεργαστούν. Να τα ζήσουν, επανελειμμένως.
O έρωτας για αυτούς είναι να αγκαλιάζονται σφιχτά, να κοκκινίζουν και να φτερουγίζει η καρδούλα τους. Ως εκεί. Κανένα κρεβάτι και κανένα πονηρό.
Παρά μόνο ένα φιλί.
Θα αρκεστούν σε αυτό και θα δώσουν όλο τους το πάθος. Στο πρώτο φιλί, στο πρώτο πρωτόγνωρο ακούμπημα των δυο χειλιών απάνω στο άλλο. Το πρώτο άγγιγμα και την πρώτη αγκαλιά. Οι φερορμόνες κάνουν τρελά κέφια. Είναι διαφορετικές όμως από εκείνες των μεγάλων. Είναι αυτά που θα παραμείνουν αξέχαστα.
Διότι είναι αληθινά και τόσο μα τόσο αθώα…
