Μοιάζει σα νερό αλλά δεν είναι,
το νερό θρέφει, δεν καίει.
Μοιάζει σα γυαλί αλλά δεν είναι,
το γυαλί κόβει, δε λιώνει.
Μοιάζει σαν αστείο αλλά δεν είναι,
το αστείο σε «φτιάχνει», δε σε χαλάει.
Το λένε όπλο αλλά δεν ήταν,
το κάνανε όπλο.
Το λένε όπλο της ζήλιας αλλά δεν είναι,
είναι της τρέλας, της κακίας και της αρρώστιας.
Είναι η εκδίκηση των «μικρών»,
η σατανική «απάντηση» στο χαλασμένο τους εγώ.
«Κάψτε, κάψτε, στην πυρά» το φωνάζαν και παλιά,
για την γυναίκα με τα λυτά μαλλιά.
Ξύπνα γυναίκα να χαρείς
και κρύψε τα μαλλιά σου.
Κάκιωσε ο κόσμος και εσύ
λάμπεις στην ομορφιά σου.
Γιατί η ομορφιά είναι της ψυχής
και δεν στην παίρνει πια κανείς.
Με αφορμή το «βιτριόλι» της Καλλιθέας.
