Να ζεις σε τούτο τον τόπο, τι άτυχη τύχη

Να ζεις σε τούτο τον τόπο, τι άτυχη τύχη

Μια άτυχη τύχη
 

Χάρη και απόγνωση

Να ζεις σ’ ετούτο τον τόπο

Ξεχασμένο από θεούς και μοίρες.

Θαλασσοδαρμένο μα και ξερό.
 

Ουρλιάζουν οι φωνές των αδικοχαμένων

Δεν ακούει κανείς;

Άνθρωποι ρομπότ βουλιάζουν στη ρουτίνα τους

Χωρίς νόημα και προορισμό

Αναμασώντας την αφόρητη άγνοιά τους

Και την επικίνδυνη ανοησία τους.
 

Περπατάνε πάνω στις στάχτες

Μια λησμονημένης πατρίδας

Ξεπουλάνε τον ήλιο

Τον αέρα που μας κρατάει ζωντανούς

Οι αδίστακτοι και οι αφελείς

Έδωσαν τα χέρια

Και προδίδουν το χθες μας

Και διαγράφουν το αύριο μας

Ματώνει η περηφάνια μας.

Να ζεις σ’ ετούτο τον τόπο

Τι άτυχη τύχη.
 

Κατερίνα Μαρτζούκου

«Άτυχη Τύχη»

Έπαινος Αμφικτυονίας Ελληνισμού
Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης