Είμαι ένας απλός άνθρωπος: αγαπάω, πονάω, κλαίω, γελάω

Είμαι ένας απλός άνθρωπος: αγαπάω, πονάω, κλαίω, γελάω

Είμαι ένας απλός άνθρωπος.

Ζω τις προσωπικές  μου στιγμές πολύ έντονα. Βιώνω  την κάθε ημέρα με πάθος. Αυτό δεν  έχει άλλωστε σημασία; Δεν αρκούμαι στη χλιαρότητα και τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Αγάπησα και αγαπήθηκα, πλήγωσα και πληγώθηκα, έκλαψα, γέλασα.
Πλήγωσα κάποιες φορές ηθελημένα και άλλοτε  πάλι άθελά μου μόνο και μόνο για να προστατευτώ, μα και πληγώθηκα από έρωτες άλλες τόσες φορές. Έκλαψα μέχρι τα πατώματα, γέλασα από καρδιάς, αγάπησα παράφορα, αγαπήθηκα, προδόθηκα άλλο τόσο. Ε και τι έγινε;  

Δική μου είναι όλη η γκάμα των συναισθημάτων όσο αντιφατικά κι αν φαίνονται. Καλοδεχούμενα είναι πια όλα στη ζωή μου. Γιατί έχω συμβιβαστεί πλέον με όσα έπραξα και βίωσα στο παρελθόν. Δεν είμαι μοιρολάτρης άλλα αντιθέτως κατανοώ τη φύση του ανθρώπου και το απρόβλεπτο της ζωής. Δεν είμαι κυνηγός φαντασμάτων του παρελθόντος άλλα επιζητώ τη χαρά και την ευτυχία στο παρών και όχι στο κάποτε.

Είμαι ένας κοινός θνητός. Κρατάω μόνο τα  έντονα συναισθήματα, τις όμορφες και γαλήνιες στιγμές που με σημάδεψαν. Δε κουβαλάω λύπες και στενοχώριες που κάποτε με πόνεσαν. Τώρα πια τις ξορκίζω μακριά για να αλαφρώσει και να  γαληνέψει η ψυχή μου.
Δεν παύω ποτέ να ονειρεύομαι με ανοικτά τα μάτια. και ορθάνοιχτες τις πόρτες της ψυχής. μου. Αποδέχομαι ότι συμβαίνει γύρω μου, επεξεργάζομαι και μαθαίνω από τα λάθη και τις αδυναμίες μου, διεκδικώ, συγχωρώ και βαδίζω μπροστά. Και σαν θνητός, κοιτάω φως στο απέραντο σκοτάδι, αντικρίζω χρώμα στη μουντάδα της ζωής.

Άρτεμις Βαμβουνάκη