Στη μοναξιά που έγινε συμπαντική αγκαλιά

Στη μοναξιά που έγινε συμπαντική αγκαλιά

Με κλειστά μάτια ακόμη, το πιο έντονο συναίσθημα που ένιωθε ήταν η απουσία της.
Περισσότερο από κάθε άλλο πρωινό.

Σηκώθηκε από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. Έπιασε το χερούλι της πόρτας και η αδυναμία που ένοιωθε στα χέρια τον ανάγκασε να σφίξει ακόμη πιο έντονα τους μύες του. Κοίταξε διστακτικά στον καθρέπτη και τα μάτια του έμοιαζαν τόσο μελαγχολικά που λυπήθηκε και ο ίδιος τον εαυτό του. Με νωχελικές κινήσεις έπλυνε το πρόσωπό του και σκουπίστηκε με την υγρή, από το χθεσινοβραδινό του μπάνιο, πετσέτα.

Πάντοτε λάτρευε να την κοιτάει στα μάτια όπως κοιμόταν. Εκτιμούσε αφάνταστα τις στιγμές που μπορούσε να εξερευνήσει το σώμα της όσο εκείνη βρισκόταν στο δικό της υποσυνείδητο κόσμο. Τότε που με προσεχτικές κινήσεις γλιστρούσε στα πόδια της, αγκάλιαζε τρυφερά τα δάκτυλα της  και έκλεινε τα μάτια για να αισθανθεί με όλη του την εσωτερικότητα την ευτυχία του.

Αυτό το πρωινό, όμως, δεν ήταν σαν τα υπόλοιπα. Ίσως έφταιγε το όνειρο που είδε, τον τρόμαξε, αναστάτωσε τη βαθιά του ηρεμία.

Κατευθύνθηκε προς το σαλόνι. Άνοιξε με αγωνία τον υπολογιστή. Καθισμένος μπροστά στην οθόνη μετρούσε τα δευτερόλεπτα μέχρι να συνδεθεί. Γνώριζε πως μήνυμα δε θα έβρισκε ούτε εκεί. Αλλά ήταν τέτοια η λαχτάρα του που γκρέμιζε εκούσια όλες τις συμβάσεις της πραγματικότητας.

Η ώρα περνούσα βασανιστικά. Θα κοιμόταν σίγουρα, αλλά αυτό επ’ ουδενί δεν ήταν παρηγοριά για έναν άνθρωπο που ένοιωθε μόνος. Για έναν άνθρωπο που οι στιγμές της ζωής του άρχιζαν να μετράνε μετά το πρώτο της μήνυμα. Πιο πριν το κενό και η ανέφικτη λαχτάρα για μια αγκαλιά η οποία ποτέ δεν ερχόταν. 

Aποφάσισε να ανεβάσει στον τοίχο του ένα τραγούδι που αγαπούσαν και οι δύο. Έψαξε λίγα δευτερόλεπτα, βρήκε το τραγούδι και πάτησε το πλήκτρο. Ευτυχώς δεν έκλεισε τα μάτια του από την μελαγχολία που βάραινε τα βλέφαρά, και μπόρεσε να αντιληφθεί ότι ακριβώς την ίδια στιγμή και εκείνη ανέβαζε το ίδιο τραγούδι.

Έμεινε άναυδος να κοιτάει την οθόνη και ευθύς η μοναξιά μέσα του μετατράπηκε σε συμπαντική αγκαλιά.
Την πιο απόκοσμη και την πιο μεταφυσική αγκαλιά που είχε νιώσει ποτέ.