Όσο και να μου έλειψαν εκείνα τα ταξίδια με το πλοίο, σκέφτομαι πως τα πραγματικά ταξίδια της ζωής δεν γίνονται μέσα από ένα φινιστρίνι.
Τα πραγματικά ταξίδια της ζωής γίνονται μέσα στην ψυχή μας.
Αυτά τα ταξίδια της ψυχής είναι τα πιο όμορφα.
Τα πιο μακρινά.
Τα πιο σπουδαία.
Γιατί αλλάζουν τους ορίζοντές μας.
Ορίζουν ή καθορίζουν τις επιλογές μας.
Μας δείχνουν πώς να πάμε παρακάτω.
Μας βοηθούν να ξανασηκωθούμε όταν πέσουμε.
Μας ρίχνουν στα βαθιά, χωρίς σωσίβιο, αναζητώντας νέες στεριές.
Μας βάζουν να είμαστε ο καπετάνιος και ο λοστρόμος μαζί.
Για αυτό σας λέω.
Δεν μου έλειψαν τα ταξίδια της ζωής.
Βούτηξα στα βαθειά και όμως βγήκα.
Και θα ξαναβουτήξω.
Για ένα ταξίδι ζούμε.
Για κάθε ταξίδι.
Για όσο...
