Μα γιατί λένε τόσο συχνά σε κάποιον να φτιάξει τη ζωή του ή ακόμα χειρότερα να ξαναφτιάξει τη ζωή του, υπονοώντας –βασικά εννοώντας ξεκάθαρα- πως πρέπει να παντρευτεί;
Τι σημαίνει φτιάχνω τη ζωή μου δηλαδή;
Και ποιος το ορίζει τελικά;
Φτιάχνω τη ζωή μου σημαίνει έχω μια σχέση, παντρεύομαι, κάνω παιδιά και έχω δική μου οικογένεια;
Γιατί η έκφραση «φτιάξε τη ζωή σου» δεν μπορεί να συμπεριλάβει την επιτυχία στη δουλειά ή τη διασκέδαση με φίλους ή τα ταξίδια ή να περνάς καλά μόνος σου; Ή την ευτυχία; Γιατί;
Μας μεγαλώνουν μαθαίνοντάς μας να εξαρτόμαστε από τους άλλους.
Και μας έχει χαραχτεί τόσο στο πετσί μας αυτό, που και εμείς οι ίδιοι νιώθουμε αποτυχημένοι αν φτάσουμε σε μια ηλικία και δεν έχουμε παντρευτεί ή ακόμα χειρότερα αν έχουμε παντρευτεί και έχουμε χωρίσει.
Αναρωτιέμαι λοιπόν εγώ τώρα: μέσα από την εξάρτηση πώς να πιστέψω σε μια σχέση;
Όταν όλοι γύρω μου ψάχνουν από κάπου να πιαστούν δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτό σημαίνει φτιάχνω τη ζωή μου.
Μια χαρά φτιάχνω τη ζωή μου με τους ανθρώπους που αγαπώ, με τα μέρη που λατρεύω, με τις δραστηριότητες που με γεμίζουν, με τους φίλους που ταιριάζω, με τους φίλους που διαφωνώ, με τις στιγμές που ξεκαρδίζομαι, με την αποδοχή των καλών και κακών στοιχείων μου, με το κλάμα μου, με το γέλιο μου, με τα πάντα μου.
Δε χρειάζεται να δώσω λογαριασμό σε κάποιον για το πώς είναι η ζωή μου. Για το αν την έφτιαξα ή τη χάλασα…
Η ζωή μου είναι η κάθε στιγμή που αναπνέω.
Και νιώθω να αγαπώ και τον αέρα που εισπνέω και τον αέρα που εκπνέω.
Και δε χρειάζεται να φτιάξω καμιά ζωή γιατί η ζωή μου είναι φτιαγμένη, η ζωή μου είναι το τώρα μου και όλα αυτά που κάνω. Αν μέσα σε αυτά είναι ο γάμος, η σχέση, ο έρωτας, ναι είναι καλοδεχούμενα, αλλά δεν αποτελούν αυτά τη ζωή μου. Όχι μόνο αυτά.
Μη θεωρείτε λοιπόν πως η ευχή που όλοι λέτε «να φτιάξεις τη ζωή σου» κρύβει μια πραγματική ευχή.
Αν θέλετε να δίνετε μια πραγματική ευχή να λέτε «να είσαι ευτυχισμένος, να περνάς καλά και να εκτιμάς τις μικρές χαρές της ζωής».
Αυτό μάλιστα. Σημαίνει ότι έχω ζωή. Όχι ότι απλά την έχω φτιάξει…
Έχω ζωή ρε φίλε!
Και δεν το εύχομαι. Την έχω. Τώρα.
