Εγώ δε μπορώ να αναπνεύσω κι εσύ δε μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος

Εγώ δε μπορώ να αναπνεύσω κι εσύ δε μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος

Γεννήθηκα άνθρωπος. Γεννήθηκες άνθρωπος. Μεγάλωσα σε αυτή τη γη. Μεγάλωσες σε αυτή τη γη. Ίδια η γη.

Ανατραφήκαμε πίνοντας το γάλα από τις μητέρες μας. Το υγρό ίδιο χρώμα, λευκό. Ανάβλυζε από παρόμοιες κόκκινες ή περισσότερο καφετιές θηλές. Ξέρεις οι μαστοί είναι ίδιοι από μέσα. Ίδια κύτταρα, ίδιο λίπος.

Χαθήκαμε σε παρόμοιες αγκαλιές. Σφιχτές, στιβαρές. Με το κεφάλι μας στο σημείο που ακούγεται η καρδιά. Ίδιοι χτύποι. Όμοια η ροή του αίματος μας. Και το αίμα ίδιο χρώμα. Απόλυτα ίδιο.

Παίξαμε τα ίδια παιχνίδια. Με παρόμοιους φίλους, κάτω από τον ίδιο ουρανό. Μπορεί και ταυτόχρονα. Αν αυτό που αισθανόμουν ήταν η ανυπομονησία του παιχνιδιού, αν αυτό που  αισθανόσουν ήταν μια μανία να κερδίσεις, είναι ένα άλλο θέμα.

Ακούσαμε παρόμοια πουλιά να τιτιβίζουν τα πρωινά. Ανοίγαμε ταυτόχρονα τα μάτια μας και η μελωδία εισχωρούσε με τον ίδιο τρόπο στα αυτιά του καθενός. Αν αυτό που αισθανόμουν ήταν αγαλλίαση, αν αυτό που αισθανόσουν ήταν εκνευρισμός, είναι ένα άλλο θέμα.

Παρατηρήσαμε τα ίδια ηλιοβασιλέματα. Ίσως από διαφορετική γωνιά του ορίζοντα. Ίδια χρώματα, ίδιος ο ήλιος, ίδια η αντανάκλαση. Αν αυτό που αισθανόμουν ήταν ευγνωμοσύνη, αν αυτό που αισθανόσουν ήταν αδιαφορία, είναι ένα άλλο θέμα.

Ξενυχτήσαμε με παρόμοιους πόνους. Στα ίδια σημεία πάνω κάτω. Ξέρεις ανατομικά έχουμε τα ίδια εσωτερικά όργανά. Ίδιοι οι νευρικοί υποδοχείς. Παρόμοιες οι αντοχές μας. Αν αυτό που αισθανόμουν ήταν υπομονή, αν αυτό που αισθανόσουν ήταν εκνευρισμός, είναι ένα άλλο θέμα.  

Όμως δε μπορεί να αγαπήσαμε με τον ίδιο τρόπο. Δε γίνεται  να ερωτευτήκαμε με τον ίδιο τρόπο. Δεν είναι δυνατό να γελάσαμε με την ίδια ένταση. Αποκλείεται να υποσχεθήκαμε με την ίδια ειλικρίνεια.

Και τώρα. Εγώ δε μπορώ να αναπνεύσω. Και εσύ δε μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος.