Περι αυτισμού, «ζώων» και αποδοχής του διαφορετικού

Περι αυτισμού, «ζώων» κι αποδοχής του διαφορετικού

Μια φορά και έναν καιρό, χρόνια πριν ή χρόνια μετά από το παρόν μας, δεν έχει σημασία, υπήρχε σε ένα καταπράσινο λιβάδι ένα αγρόκτημα.

Εκεί ζούσαν διάφορα ζώα, ευτυχισμένα από μια τόσο καλή ζωή, πιθανά ανάξια τους.
Μεγάλα, απείθαρχα και ατίθασα άλογα, κουτσομπόλες και ανόητες κότες, εκδικητικές και επιθετικές κατσίκες, δύο καυχησιάρηδες και δειλοί σκύλοι, κάποιες πονηρές και ιδιότροπες γάτες, βρώμικα και τεμπέλικα γουρούνια και ένας αλαζονικός και επιδειξίας κόκορας.

Κάθε ζώο είχε τις παραξενιές του και η αλήθεια είναι πως αν δεν υπήρχε ο καλός αγρότης να τους βάζει σε σειρά, πολύ γρήγορα θα σκοτώνονταν μεταξύ τους.
Η ζωή τους κυλούσε χωρίς ιδιαίτερες φασαρίες, αποδεχόμενα όλα το ρόλο τους και το κοινό συμφέρον, την επιβίωσή τους. Έτσι τα άλογα μετέφεραν τον αγρότη, οι κότες γεννούσαν αυγά, οι κατσίκες έδιναν το γάλα τους, οι σκύλοι ειδοποιούσαν για πιθανό κίνδυνο, ο γάτες έπαιζαν με τα παιδιά, τα γουρούνια προμήθευαν με κρέας την οικογένεια και ο κόκορας ξυπνούσε κάθε πρωί τους πάντες.

Τον τελευταία όμως καιρό ο αριθμός των λύκων στην περιοχή είχε αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό.
Ήταν πλέον επικίνδυνα μέσα στο αγρόκτημα, πόσο μάλλον έξω από αυτό.

Μια μέρα ο αγρότης αποφάσισε να φέρει στο αγρόκτημα μια μικρή πάπια, που τη βρήκε να περιπλανιέται στον επικίνδυνο δρόμο της εξοχής. Βάδιζε χωρίς μεγάλη σταθερότητα και ήταν χτυπημένη.
Το πρώτο βράδυ στο αγρόκτημα η μικρή πάπια, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, έβγαλε μια τρομαγμένη κραυγή. Και αυτό συνέβαινε εξακολουθητικά βράδυ παρά βράδυ.
Μια κραυγή μέσα στον ύπνο της και μετά η απόλυτη ησυχία. Ο ίδιος ξυπνούσε αλλά δεν έδινε μεγάλη σημασία, οι ήχοι της φύσης πάντοτε ήταν ξαφνικοί. Αποφάσισε λοιπόν να την κρατήσει. Θεώρησε πως αν της προσφέρει ένα περιβάλλον τόσο ζωικό σαν του αγροκτήματος, θα ξεχνούσε τους εφιάλτες της.

Αυτό δεν το είδαν με καλό μάτι τα υπόλοιπα ζώα. Δεν τους άρεσε το γεγονός ότι στιγμιαία, μια στο τόσο, ξυπνούσαν από τον βαθύ τους ύπνο. Και έτσι μια μέρα μαζεύτηκαν να δουν τι θα κάνουν. Αποφάσισαν να μη βοηθήσουν σε τίποτα τον αγρότη μέχρι να διώξει τη μικρή πάπια. ‘

Έτσι τα άλογα μουλάρωσαν, οι κότες έγιναν δυσκοίλιες, οι κατσίκες στέρεψαν, οι σκύλοι βουβάθηκαν, οι γάτες αγρίεψαν, τα γουρούνια αδυνάτισαν και ο κόκορας τεμπέλιασε. Ο αγρότης δεν κατάλαβε από την αρχή το λόγο αυτής της επανάστασης, μα όταν κατάλαβε πως αιτία ήταν η μικρή πάπια, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να τη διώξει από το αγρόκτημα.

Η συνέχεια που είχε η ιστορία μας, είναι ενδεικτική και διδακτική.
Γιατί η μικρή πάπια φιλοξενήθηκε από άλλο αγρόκτημα, στο οποίο τα ζώα δεν έδιναν σημασία σε μικρές αποκλίσεις, αναγνωρίζοντας πως το καθένα είχε τα δικά του μειονεκτήματα.
Έτσι σταδιακά κατάλαβαν ότι οι κραυγές της μικρής πάπιας οφείλονταν σε μια γενετική της ιδιότητα.
Αντιλαμβανόταν υποσυνείδητα πότε πλησίαζαν λύκοι, έβγαζε την κραυγή και εκείνοι από τον φόβο τους εγκατέλειπαν την κρυφή τους επίθεση.
Έτσι η μικρή πάπια έζησε πολλά χρόνια, έγινε ιδιαίτερα αγαπητή σε όλα τα ζώα, τα οποία και προστάτευε με τη μαγική της κραυγή. Θα με ρωτήσετε τι έγιναν τα ζώα του πρώτου αγροκτήματος. Την επόμενη ακριβώς νύχτα από το διωγμό της πάπιας, να είστε σίγουροι ότι άφησαν απόλυτα ικανοποιημένη όλη την αγέλη των λύκων που τους επιτέθηκε.
Αν αντιληφθήκατε ομοιότητες της ιστορίας μας, με αυτήν του παιδιού με τον αυτισμό που οι γείτονες θέλουν να διώξουν, μπορώ να ομολογήσω ότι έχετε πλούσια φαντασία.