Φωτογραφί-ΖΩ: Μια άλλη εκδοχή του εαυτού μας

Φωτογραφί-ΖΩ: Μια άλλη εκδοχή του εαυτού μας

Δεν αναπολώ την καραντίνα, αλλά τώρα που γυρίσαμε πίσω στην καθημερινότητά μας και μπορώ να δω τα πράγματα λίγο πιο αντικειμενικά, λίγο πιο «απ' έξω», την νιώθω σαν ένα παράλληλο σύμπαν.

Για λίγο, ήμασταν όλοι  «αλλιώς». Δεν μπορώ να διευκρινίσω ακριβώς αυτό το «αλλιώς» ακόμα αλλά ήταν σαν να ήμασταν εμείς χωρίς να είμαστε εμείς. Μια άλλη εκδοχή του εαυτού μας. Ίσως φταίει το γεγονός ότι είχαμε χρόνο για ενδοσκόπηση, ότι βουτήξαμε προς τα «μέσα».

Μόλις, όμως, γυρίσαμε ξανά στην καθημερινότητά μας, έστω και με διαφορετικούς κανόνες απ' ότι πριν, είναι λες και η καραντίνα δεν συνέβη ποτέ. Ή μήπως είναι νωρίς για να επεξεργαστούμε αυτά που συνειδητοποιήσαμε εκείνο το διάστημα; Δεν ξέρω.
Νιώθω, όμως, λίγο περίεργα. Και νομίζω, δεν είμαι η μόνη.

Γυρίσαμε στις ζωές μας, προσπαθούμε να αγνοήσουμε τις σκέψεις της καραντίνας, όμως είναι σαν κάτι να έχει «ραγίσει». Σαν κάτι να ξέρουμε ότι δεν είναι σωστό πια. Στην ζωή μας, στον κόσμο, στον τρόπο που επικοινωνούμε.
Ναι, νομίζω ότι «ξυπνήσαμε». Κι ας μην το έχουμε καταλάβει ακόμα.