Καλώς ή κακώς δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι ο,τι μας συμβαίνει. Ακόμα κι αν κάποιες φορές μοιάζει σαν η ιδανική λύση, δεν σημαίνει πως είναι κιόλας.
Είναι εντάξει αν δεν το προσπάθησες καν μόνος, αλλά αν το έκανες και δεν κατάφερες να βρεις μια λύση που να σε ικανοποιεί, είναι πάλι εντάξει. Ο άνθρωπος δεν είναι κοινωνικό ον μόνο στις χαρές και τις γιορτές, χρειάζεται στα δύσκολα μια βοήθεια. Δεν έχει σημασία αν θα είναι μικρή ή μεγάλη, μετράει το ότι είναι απαραραίτητη.
Ναι, ξέρω. Δεν θες να φορτώσεις τίποτα σε κανέναν, ξέρεις τον εαυτό σου καλύτερα από τον οποιοδήποτε, δεν αντέχεις να στενοχωρείς ανθρώπους που αγαπάς, ντρέπεσαι, φοβάσαι, σκέφτεσαι ότι κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι νιώθεις και πώς περνάς αυτό που σε προβληματίζει και φυσικά τρέμεις μην σε περάσουν για κανέναν αδύναμο και... σου μείνει η «ρετσινιά». Αυτά τα ξέρω καλά, μας τα ‘παν κι άλλοι!
Με το πρώτο βήμα, να χρειαστεί να το μοιραστείς, να το επικοινωνήσεις, ήδη θα αρχίσει να φεύγει λίγο λίγο το βάρος από πάνω σου. Ακόμα κι αν αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να τους κοιτάξεις κατάματα, σήκωσε το τηλέφωνό σου και πάρε αυτούς τους ανθρώπους, που ξέρεις πως μπορείς να εμπιστευτείς ακόμα και την ζωή σου στα χέρια τους. Κατάπιε τον πρώτο κόμπο στον λαιμό και κελάηδησε. Το πιθανότερο είναι να σε εκπλήξει η στήριξη και η προθυμία τους να σε βοηθήσουν, οπότε μην κολλάς. Μια βαθιά ανάσα είναι.
Μάγοι δεν είναι, οπότε μην περιμένεις να κουνήσουν κανένα μαγικό ραβδί και να σου εμφανίσουν αντί για λαγούς, αμέτρητες ιδανικές λύσεις. Θα σου κρατήσουν όμως το χέρι- ναι ακόμα κι από το τηλέφωνο- και θα περπατήσουν δίπλα σου, μέχρι να μπουν όλα ξανά στον δρόμο τους. Μέρα με τη μέρα, το νοιάξιμο και ένα απλό «πώς είσαι;» θα παίρνουν κι άλλο λίγο από το σφίξιμο στην καρδιά, το άγχος, το βάρος, που τόσο καιρό σήκωνες μόνος. Μπορεί να μην χρειάζεσαι πολλά, παρά μόνο ένα μικρό σπρώξιμο, μια ώθηση να σε επανεκκινήσει και να σε «ρολάρει», μα κι αν χρειάζεσαι, βήμα- βήμα θα τα δεις να έρχονται.
Γι’ αυτό λοιπόν, ζήτα βοήθεια, δεν είναι ντροπή. Δεν είσαι ούτε Θεός, ούτε άτρωτος, ούτε μόνος. Βγες εκεί έξω, κοίτα το πρόβλημά σου κατάματα, σήκωσε μανίκια, κρατήσου σφιχτά από το χέρι που θα επιλέξεις και σου υπόσχομαι ότι όταν τελειώσουν όλα αυτά, θα σου μείνει για σουβενίρ λίγη αγάπη παραπάνω.
