Περίεργο καλοκαίρι φέτος.
Έχεις βάλει όλα τα συναισθήματα σε αγώνα ταχύτητας και τρέχουν αδιάκοπα.
Μία η χαρά και μία η λύπη, και συνέχεια βγαίνει μπροστά η ελπίδα και να 'σου από δίπλα κι η λαχτάρα.
Σταθερά ξοπίσω τους ο φόβος.
Σαν να παραμονεύει, να απειλεί.
Όμως κάνει την έκπληξη και πάλι η χαρά.
Αναμετρώνται στα ίσα με το φόβο.
Σαν να πρόκειται να φτάσουν στο τέρμα πιασμένοι από το χέρι.
Το ένα να κρατάει το άλλο, μη τυχόν και του φύγει.
Δύσκολος αγώνας. Περίεργο καλοκαίρι.
Η σιωπή σε μουδιάζει.
Όμως δεν τελείωσε ακόμα.
Προλαβαίνεις για λίγες ακόμα αναμνήσεις.
