Πώς τολμάς να σηκώνεις χέρι και να χτυπάς μια γυναίκα;

Πώς τολμάς να σηκώνεις χέρι και να χτυπάς μια γυναίκα;

Σεβασμός είναι μια έννοια την οποία πολλοί την ξέρουν μα λίγοι την τηρούν. 

Συγκεκριμένα έχω ανάγκη να μιλήσω για τους μάγκες, έτσι όπως ονομάζονται απ' τον περίγυρο, που δεν έμαθαν ποτέ -πρώτα απ το σπίτι τους και έπειτα απ την ίδια τη κοινωνία- να σέβονται τον ίδιο τους τον εαυτό και συνεπώς τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφονται. 

Κι όμως πολλές φορές αυτοί οι ψευτόμαγκες έχουν το θράσος να σηκώσουν το χέρι τους και να χτυπήσουν μια γυναίκα.

Πώς τολμάς; Πιστεύεις πως διορθώνεις κάτι; Πως δαμάζεις το άγριο άλογο που με το ξύλο θα εξημερωθεί; Ή μήπως εσύ ο ίδιος γίνεσαι το ζώο και εξευτελίζεσαι με τις πράξεις σου; 

Κι όλοι οι γύρω σου που απαντούν με «μπράβο», «καλά της έκανες», «της άξιζε», να φανταστώ αν βαρούσαν τη μητέρα σας ή την αδελφή σας θα 'χατε τις ίδιες περήφανες συμπεριφορές. 

Λοιπόν πρέπει κάποιος να σου πει πως είσαι άξιος της μοίρας σου. 

Δεν έχεις ιδέα το κακό που κάνεις, όχι μόνο στον άνθρωπο τον οποίο προκαλείς το κακό αλλά και σ' όλους όσους δίνεις αφορμή να σκεφτούν να υιοθετήσουν αυτές τις συμπεριφορές.

Τι είναι η γυναίκα; Ο πυρήνας που φέρνει στη ζωή μια νέα ψυχούλα, εκείνη που έχει τόσες ευθύνες και τόσες δυσκολίες αλλά έχει μάθει να παλεύει και να μη τα παρατάει 

Κ έρχεσαι εσύ, ο πουθενάς θα απλώσεις το χέρι σου σ' εκείνη;
Είσαι ντροπή, της οικογένειάς σου, της κοινωνίας μα πάνω απ' όλα του ίδιου σου του εαυτού.