Προσφέρω. Ρήμα ανιδιοτελές. Λέξη χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς φυλές και χρώματα. Η προσφορά είναι ξαλάφρωμα ψυχής και απόβαρο αγάπης. Αγάπης που μπορεί να μην περισσεύει πάντα, αλλά σίγουρα χαρίζεται χωρίς σκέψη και ελπίδα για ανταπόδοση. Αυτό είναι στ’ αλήθεια η προσφορά. Οι μέρες των Χριστουγέννων, που πλησιάζουν, κάνουν τους ανθρώπους να σκέφτονται την ποσότητα καλοσύνης που μοίρασαν, ή δάνεισαν, μέσα στη χρονιά που εκπνέει. Και αν δουν πως φάνηκαν λίγοι, τρέχουν βιαστικά να καλύψουν το κενό.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι όμως, που ο ατομικισμός τους δε νίκησε την ανθρωπιά και που η προσφορά έγινε τρόπος ζωής Η ματιά τους δεν προσπερνάει φευγαλέα τα μελανά σημεία και τις αδικίες του κόσμου. Οι ανάγκες τους δεν καταπίνουν τις ανάγκες των διπλανών τους. Δεν προσφέρουν πολυτέλειες, αλλά αυτά τα “αυτονόητα”, που για πολλούς δεν είναι καν απτά.
Το να συναντήσεις έναν τέτοιον άνθρωπο σε επηρεάζει θετικά και σε εξελίσσει, το να βρεις πολλούς μαζεμένους κάπου είναι ευλογία. Σε ένα γωνιακό χώρο στον Κεραμεικό, εγώ τους βρήκα. Ο λόγος για τον “Άλλον άνθρωπο”, γι’αυτούς τους αλλιώτικους ανθρώπους. Αλλιώτικοι ή απλά με στραμμένο το βλέμμα στον διπλανό; Σε αυτό τον άλλο άνθρωπο που θα μπορούσε να είναι καθένας από εμάς. Σε ένα μικρό χώρο, λοιπόν, που μπορεί απλά να τον προσπεράσεις γίνονται καθημερινά μικρά θαύματα. Το φαγητό και οι αγκαλιές είναι πάντα ανοιχτά εκεί, και προσφέρονται απλόχερα σε όλους.
Θα σε περιμένουν πάντα χαμογελαστοί, γενναιόδωροι. Θα ταξιδέψουν για να χαρίσουν ζωή και φροντίδα με ένα πιάτο ζεστό, καλομαγειρεμένο φαγητό όπου υπάρχει ανάγκη. Ο κόπος γίνεται ανταμοιβή. Και όποιος ζητήσει βοήθεια θα την πάρει. Δε θέλουν να μένει κανείς χωρίς τα βασικά. Πιστεύουν πως όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε. Και η δράση τους δε περιορίζεται εκεί. Κάθε αρχή της σχολικής χρονιάς μαζεύουν σχολικά είδη, κάθε χειμώνα ζεστά ρούχα και κουβέρτες, και κάθε μέρα τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
Όταν επισκέφτηκα το χώρο τους αντιλήφθηκα πως μια τσάντα με ρούχα που πήγα ίσως να ήταν λίγη. Οι ανάγκες πολλές και η ουρά για το καθημερινό συσσίτιο μεγάλη. Όμως το εγκάρδιο “ευχαριστούμε” με έκανε να καταλάβω πως η προσφορά δεν έχει μέτρο και πως κάθετι που φτάνει εκεί δωρίζεται ακριβώς όπου πρέπει και καλύπτοντας ουσιαστικά και αδιαπραγμάτευτα κενά. Γι’αυτό ο καθένας από εμάς μπορεί να προσφέρει από κάτι και να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους στο έργο τους. Και η πιο μικρή συμβολή μας θα χαρίσει αισιοδοξία και ελπίδα πως δεν πάψαμε να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον. Πως αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι δεν προσπαθούν μόνοι.
