«Τα όνειρα που κράτησα για μένα» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της Ευθυμίας Αθανασιάδου που εκδίδεται από τις εκδόσεις Έξη.
Το βιβλίο αφηγείται την προσωπική ιστορία μιας γυναίκας, την οποία καταγράφει η ίδια σε μορφή ημερολογίου, και παραδίδει μετά τον θάνατό της στην ανιψιά της, τη Λυδία. Πρόκειται για μια προσωπική μαρτυρία με πολλές κρυμμένες αλήθειες που δεν φανερώθηκαν στην ώρα τους. Υπάρχουν πολλά καλά φυλαγμένα μυστικά, που όταν έρχονται στο φως επαναπροσδιορίζουν την κοσμοθεωρία και τη ζωή της νεότερης γενιάς, καθώς και την οπτική με την οποία η Λυδία, η νεότερη σε ηλικία ηρωίδα, βιώνει την αγάπη και τον έρωτα.
Η Ευθυμία Αθανασιάδου με απλή γραφή κινείται με άνεση σε δύο διαφορετικούς χωροχρόνους με διαφορά τριάντα χρόνων. Η αφήγηση ξεκινά στο παρόν με την καθημερινότητα της Λυδίας, η οποία μαθαίνει ξαφνικά πως είναι η μοναδική κληρονόμος της θείας της από την Αμερική. Μαζί με την πλούσια κληρονομιά τής αφήνει και ένα ημερολόγιο. Όσα αναγράφονται στις σελίδες του ανήκουν στο παρελθόν, στη ζωή της Θεοδώρας και της αδερφής της, της Ευτυχίας. Η πλοκή του μυθιστορήματος η οποία ουσιαστικά περικλύεται στις σελίδες του ημερολογίου αποκαλύπτεται στον αναγνώστη σταδιακά. Το γεγονός πως τα ημερολογιακά μέρη είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο κάνουν την αφήγηση πιο άμεση και δίνουν την δυνατότητα στον αναγνώστη να καταλάβει καλύτερα τις πράξεις, τα όνειρα και τα συναισθήματα της ηρωίδας.
Όσο η αφήγηση μέσα από το ημερολόγιο προχωρά και οι αποκαλύψεις βγαίνουν στο φως, η ένταση του μυθιστορήματος αυξάνεται. Η Θεοδώρα απογυμνώνει ουσιαστικά την ψυχή της και από ψυχρή και απόμακρη γίνεται συμπαθής και συμπονετική. Ο αναγνώστης διαβάζοντας ουσιαστικά ένα ψυχογράφημα βιώνει κάθε στάδιο της ζωής των ηρώων, την κατανοεί και στο τέλος την αποκαθηλώνει. Τα κομμάτια που αφορούν στη ζωή της Λυδίας και τον τρόπο που η αποκάλυψη των όσων μαθαίνει αλλάζουν ουσιαστικά την κοσμοθεωρία της θα μπορούσαν να είναι περισσότερο αναλυτικά ώστε να εξισορροπείται ο ρυθμός της αφήγησης.
Η συγγραφέας μέσα από τη γραφή της δημιουργεί εικόνες, εξάπτει την περιέργεια του αναγνώστη για την εξέλιξη της υπόθεσης, ιδιαίτερα στις ημερολογιακές αφηγήσεις της Θεοδώρας. Περνά επίσης και πολλά μηνύματα κυρίως για τη ζωή. Τη ζωή μας πρέπει να τη ζούμε στο έπακρο, να μην αφήνουμε απωθημένα και όνειρα ανεκπλήρωτα. Τίποτα από όσα ζούμε δεν ξεχνιέται εκτός και αν το αφήσουμε εμείς να ξεχαστεί. Όσο υπάρχουν οι μνήμες όλα μένουν ζωντανά στην ψυχή μας.
«Τα όνειρα που κράτησα για μένα» είναι εν τέλει ένα μάθημα ζωής που κάνει τον αναγνώστη να συνειδητοποιήσει πως η αλήθεια του κάθε ανθρώπου πρέπει να φανερώνεται. Και όπως αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «Όπου κι αν πας, αυτό που νιώθεις θα σε ακολουθεί για πάντα».
