Αυτά τα Χριστούγεννα, θα μου κάνω δώρο εμένα

Αυτά τα Χριστούγεννα, θα μου κάνω δώρο εμένα

Αυτά τα Χριστούγεννα θα μου κάνω δώρο εμένα.

Θα αντικαταστήσω με τα χαρμόσυνα μηνύματα αυτής της μεγάλης γιορτής όλα εκείνα που με πίκραναν και με απογοήτευσαν. Θα ξετυλίξω το περιτύλιγμα της ύπαρξής μου, επουλώνοντας τις πληγές μου. Θα φωταγωγήσω με όμορφα χρώματα τις άσχημες αναμνήσεις που με πονούσαν, κρυμμένες χρόνια στα κρυφά μονοπάτια του μυαλού μου. Θα χορέψω σε μελωδικούς ρυθμούς με τις κακές θύμησές μου. Θα γιορτάσω τις πίκρες της ζωής μου. Θα μεθύσω τα βάσανα μου.

Φέτος τα Χριστούγεννα θα φιλέψω τους εχθρούς μου με εδέσματα φτιαγμένα με συγχώρεση και αξιοπρέπεια. Τους φίλους μου με γλυκά ζυμωμένα μέσα από την ψυχή μου. Σε όσους με πλήγωσαν θα στείλω τα κομμάτια της ραγισμένης μου ψυχής για να κρατήσουν για λίγο τον αβάσταχτο πόνο μου στα ματωμένα τους χέρια.
Σε όσους με πρόδωσαν θα προσφέρω σε δώρα τυλιγμένα την χαμένη εμπιστοσύνη μου που ποτέ δεν εκτίμησαν. Σε εκείνους που με σημάδεψαν θα αποστείλω το όνομά τους χαραγμένο στις σελίδες της ζωής μου για να θυμούνται τις ουλές που μου άφησαν.

Σε αυτούς που μου συμπαραστάθηκαν θα δώσω λίγο από το κουράγιο μου να έχουν απόθεμα στις δικές τους δύσκολες ώρες. Στους συκοφάντες μου θα στείλω μία σταγόνα αίμα από τις πληγές που μου άνοιξαν για να βρέχουν το φλύαρο στόμα τους όταν διψάνε.
Και σε όσους με αγάπησαν πραγματικά θα δωρίσω για πάντα την καρδιά μου γιατί την αξίζουν.

Αυτά τα Χριστούγεννα θα μου κάνω δώρο τον εαυτό μου. Θα τον αναζητήσω στα γιορτινά φωτάκια της πόλης. Θα περπατήσω μαζί του χαζεύοντας τις στολισμένες βιτρίνες. Θα τον συνοδεύσω στις γιορταστικές εκδηλώσεις. Θα βαδίζω μαζί του στις πολύχρωμες πλατείες. Θα τον τυλίξω με χρωματιστές κορδέλες κατανόησης και συμπόνιας που απελπισμένα αναζητά σε ένα μαυρόασπρο κόσμο. Θα τον ταξιδέψω στα παιδικά μου χρόνια γεμίζοντας τον με την αγνότητα και την χαρά εκείνων των χρόνων τέτοια εποχή, βγάζοντάς τον από την άσχημη πραγματικότητά του.

Θα στολίσουμε μαζί το δέντρο της ύπαρξής μας με όμορφα καινούρια όνειρα και στόχους. Με υπέροχα συναισθήματα βγαλμένα από την καρδιά μας. Με μικρές καθημερινές χαρές και λίγο μερίδιο από την ευτυχία τούτης της γης. Για στολίδια θα κρεμάσουμε τις επιθυμίες του, στοχεύοντας στην εκπλήρωσή τους. Για λαμπάκια τις ευχές του με την ελπίδα ότι θα πραγματοποιηθούν. Και ψηλά κοντά στον ουρανό, θα τοποθετήσουμε το αστέρι που θα φέρει πίσω όλους τους αγαπημένους του ανθρώπους που βρίσκονται εκεί για να γιορτάσουν μαζί του μία ακόμη φορά… κι ας είναι η τελευταία. Προσφέροντάς του έτσι απλόχερα την μαγεία όλων αυτών που λησμόνησε στον πεζό και ρηχό κόσμο.

Θα διακοσμήσω το είναι μου με την αγάπη και την στοργή που άξιζε και του στέρησαν. Με την λάμψη από την τρυφερότητα που πάντα αναζητούσε και ποτέ δεν κατάφερε να βρει. Με το φως από τις αξίες και τις αρχές που μάταια έψαχνε στους σκοτεινούς δρόμους αυτού του κόσμου. Θα τον ονειρευτώ σε ζεστές αγκαλιές που δεν ένιωσε, τις ώρες που ξεπαγιάζει από το κρύο αυτού του κόσμου. Σε μεγάλα σαλόνια ανθρωπιάς που σπάνια είχε την τύχη να επισκεφθεί τις στιγμές που κρυώνει από απελπισία.
Δίπλα από αξιοπρεπείς και ανιδιοτελείς ανθρώπους να του μοιάζουν, που ποτέ δεν υπήρξε. Θα υποδεχτώ την μοναξιά μου με σμύρνα, λιβάνι και χρυσό για να την καλωσορίσω. Στην απόγνωσή μου θα τραγουδήσω τα κάλαντα προσθέτοντάς της λίγη από την χαμένη της ελπίδα. Και την ψυχή μου θα τη φωτίσω με λίγη μπέσα, να μην παρασύρεται από το κάλεσμα του κάθε Ηρώδη που την αναζητά για να την θανατώσει.

Αυτά τα Χριστούγεννα θα γεννηθώ ξανά μαζί με τον Χριστό. Αφήνοντας το πιο λαμπερό αστέρι να μου δείξει τον δρόμο για την φάτνη της ύπαρξής μου.

Λίτσα Φιλίππου